پرچمدار نینوا (تحلیلی از زندگانی حضرت عباس علیه السلام) صفحه 31

والای انسانی، چیز دیگری مطرح نبود.

به این ترتیب شخصیت عباس از همان آغاز براساس صحیح سه پایه ی مهم ارتقا، تکوین یافت و با زمینه هایی بسیار عالی در حد نزدیک عصمت که در وجود مبارکش ریشه یافته بود، بزرگ شد و با چنین شکل گیری بسیار عالی رشد و نمو کرد، از این رو وقتی که بزرگ شد، گویی حضرت علی علیه السلام بار دیگر به صورت نوجوان و جوان، گام به صحنه نهاده و آنچه خوبان همه داشتند، در وجود ارزشمند او به تنهایی دیده می شود.

بوسیدن دست های عباس و گریه ی جانسوز حضرت علی

روزی امیرمؤمنان علی علیه السلام عباس را که آن وقت کودک خردسال بود، در آغوش گرفت و در حالی که بر اثر شدت ناراحتی، قطرات اشک از دیدگانش می ریخت، بازوهای عباس علیه السلام را بوسید، ام البنین علیهاالسلام که آن صحنه را می دید، نگران شد و از علی علیه السلام پرسید: «چرا گریه می کنی؟»

حضرت علی علیه السلام پاسخ داد: «دست های این کودک را دیدم و آنچه را که در آینده به آنها می رسد به خاطر آوردم، از این رو متأثر شدم.»

ام البنین علیهاالسلام با اضطراب پرسید: مگر دست های او چه می شوند؟

علی علیه السلام پاسخ داد: قطع می شوند، سپس با اندوه دردناکی چند بار فرمود: «مگر با یزید چه کرده ام؟»

ام البنین علیهاالسلام که با شنیدن این سخن، اشک اندوه می ریخت، پرسید: «برای چه دست های عباس علیه السلام قطع می شوند؟»