- مقدمه مرکز ترجمه قرآن مجید به زبانهای خارجی 1
- مقدمه مترجم 3
- مقدمه 6
- فصل اوّل فصل مقدماتی نگارش عربی، تاریخ و ویژگیهای آن پیش از رسم الخط عثمانی 13
- اول: کتابت عربی پیش از رسم عثمانی 16
- مبحث اوّل ریشه کتابت عربی 16
- دوم: گزارشهای عربی درباره ریشه کتابت 22
- سوم: نظر دانشمندان معاصر درباره ریشه نگارش عربی 30
- 1. ترتیب حروف عربی 33
- 2. نامهای حروف عربی 35
- 3. تکامل شکلهای حروف عربی 36
- چهارم: مکان و زمان رشد و تطور نگارش عربی 42
- اشاره 49
- اول: اسناد قابل استفاده در این بحث 49
- مبحث دوم ویژگیهای نگارش عربی پیش از رسم عثمانی در پرتو کتابتهای سامی 49
- دوم: ویژگیهای کتابت عربی پیش از رسم عثمانی 57
- مبحث سوم پایههایی که کتابت بر آنها استوار است 65
- 1. مبدء صوتی elpicnirP citenohP ehT 68
- 2. مبدء اشتقاقی (elpicnirp lacigolohprom clacigolomytE ehT) 68
- 2. موضع دانشمندان پیشین 69
- 4. مبدء تشخیصی (elpicnirP cihpygoreiH ehT) 69
- 3. مبدء تاریخی (elpicnirP lacirotsiH ehT) 69
- فصل دوم تاریخ نگارش و جمع آوری قرآن کریم 79
- مبحث اوّل کتابت قرآن پیش از رسم عثمانی 81
- اولا: کتابت قرآن در زمان حیات پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلم 81
- ثانیا: جمع آوری قرآن در صحیفهها در خلافت ابوبکر. 85
- مبحث دوم یکسان کردن مصحفها و نسخه برداری از آن در خلافت عثمان 93
- اولا: علل و انگیزهها 93
- ثانیا: پایان کار و مباشران آن 96
- ثالثا: قسمتی از قرآن که زید در جمع آوری نخست آن را نیافت و پس از جستجو پیدا کرد 103
- رابعا: ترتیب آیات و سورهها 106
- خامسا: تعداد مصحفها و تاریخ نسخه برداری آنها 109
- اشاره 115
- مبحث سوم قاعدهای که مصحف عثمانی بر اساس آن نوشته شده است 115
- اولا: آیا حدیث حروف هفتگانه حدیث صحیحی است؟ 116
- ثانیا: معنای حروف هفتگانه 119
- ثالثا: مصحف عثمانی و حروف هفتگانه 130
- فصل سوم منابع رسم عثمانی و موضع دانشمندان پیشین درباره ویژگیهای آن 138
- مبحث اوّل مصادر رسم عثمانی 145
- اشاره 145
- اولا: کتابهایی که درباره رسم تالیف شده 150
- روش اوّل 165
- روش دوم 166
- ثانیا: مصحفهای خطی 168
- اشاره 175
- مبحث دوم موضع دانشمندان پیشین درباره ویژگیهای رسم عثمانی 175
- اول: موضع آنها در التزام به رسم عثمانی در کتابت مصحف 176
- دوم: موضع دانشمندان پیشین در تفسیر ویژگهای رسم عثمانی 181
- 1. تحلیل بعضی از ویژگیهای رسم عثمانی با علتهای لغوی یا نحوی 183
- 2. حمل این ویژگیها بر اشتباه کاتب 184
- بررسی روایاتی که از آنها وقوع خطا در رسم فهمیده می‌شود 190
- 3. اختلاف رسم به جهت اختلاف معنا 201
- 4. توجیه زیادت و حذف با احتمال قرائات 208
- 5. رسم عثمانی بر اساس حکمتی است که با مرگ کاتبان آن از بین رفته است 209
- فصل چهارم رسم الخط عثمانی، یک پژوهش لغوی 211
- مبحث اوّل پایههایی که این بحث بر آن استوار است 213
- اشاره 213
- 1. بعید بودن اشتباه و خطا در پدیدههای رسم عثمانی 216
- 2. اکتفا نکردن به این قاعده که میگوید اصل در کتابت مطابقت خط با تلفظ است 217
- 3. مقیاس قرار ندادن قواعد هجایی که دانشمندان علوم عربی وضع کرده‌اند برای رسم عثمانی 218
- 4. استفاده از قرائتهای صحیح در توجیه پدیدههای رسم عثمانی 219
- 5. لازم نیست که این بحث هر مثال یا پدیدهای را که در رسم عثمانی است تفسیر و توجیه کند 220
- مبحث دوم علامتهای حروف صامت در رسم عثمانی 222
- اولا: صداهای لغت عربی و علامتهای آنها نزد دانشمندان علوم عربی 222
- دوم: نشان دادن صوامت در رسم عثمانی 228
- 1. رسم تنوین به صورت الف 235
- سوم: اثر وقف بر علامتهای بعضی از حروف صامت 235
- 2. نوشتن تای تأنیث به صورت هاء در اسمها 239
- 3. های سکت در رسم عثمانی 245
- چهارم: حروف مقطعه در رسم عثمانی 247
- مبحث سوم علامت حرکات در رسم عثمانی 249
- اشاره 249
- 1. نشان دادن کسره بلند در وسط کلمه 255
- نخست: علامت کسره بلند 255
- 2. نشان دادن کسره بلند در آخر کلمه 256
- الف: حذف علامت کسره بلند در فاصلهها 257
- ب: حذف علامت کسره بلند در غیر فواصل به خاطر کراهت التقای دو ساکن 259
- ج: حذف علامت کسره بلند از آخر منادی 263
- 3. حالتهای دیگر 264
- دوم: علامت ضمه بلند 266
- الف: حذف علامت کسره بلند در فاصلهها 267
- ب: حذف علامت کسره بلند در غیر فواصل به خاطر کراهت التقای دو ساکن 269
- ج: حذف علامت کسره بلند از آخر منادی 273
- سوم: علامت فتحه بلند (الف) 274
- 1. حذف علامت فتحه بلند 275
- ب: تفسیر درست این پدیده 278
- 2. رسم فتحه بلند با (یاء) 285
- ب: بررسی آراء دانشمندان گذشته 288
- ج: توجیه بهتر این پدیده 294
- 3. نوشتن فتحه بلند به صورت واو 299
- أ: موضع دانشمندان پیشین درباره این پدیده 300
- ب: توجیه بهتر این پدیده 303
- 4. زیادت حرف الف بعد از واو آخر کلمه 307
- ب: موضع دانشمندان پیشین درباره زیادت الف 311
- ج: آیا میتوان توجیهی برای افزایش الف ذکر کرد؟ 316
- مبحث چهارم علامت همزه در رسم عثمانی 319
- اشاره 319
- اولا: روش نگارش همزه در کتابت عربی 320
- روش اوّل 321
- روش دوم 323
- دوم: قاعده عمومی در نشان دادن همزه در رسم عثمانی 328
- 1. رسم همزه در اوّل کلمه 328
- 2. نشان دادن علامتی که جایگزین همزه وسطی در حالت تسهیل است 330
- نوشتن علامت جایگزین همزه وسطی به صورت یاء 331
- نوشتن علامت جایگزین همزه خفیف وسطی به صورت واو 333
- نوشتن علامت جایگزین همزه مخفف وسطی به شکل الف 335
- رسم کلمهای که همزه آن در حالت تخفیف ساقط می‌شود بدون اینکه چیزی جایگزین آن گردد 338
- 3. همزه آخر کلمه در رسم عثمانی 339
- الف: رسم همزه پایانی پس از حرف ساکن 339
- ب: نوشتن همزه پایانی کلمه پس از حرکت 341
- سوم: عواملی که در کلمات مهموزه، موجب تعدد صورتهای هجایی شده‌اند 344
- 1. رسم کلمات مهموز، بر اساس وصل 345
- الف: رسم همزه آغازین که تبدیل به همزه میانی شده، به صورت الف و واو 350
- ب: رسم همزه پایانی به شکل واو 358
- ج: رسم همزه آغازین به صورت الف و یاء در حالی که تبدیل به همزه میانی شود 362
- د: رسم همزه پایانی به صورت الف و یاء در جای که تبدیل به همزه میانی شود 369
- ه. زیادت علامت الف پس از لام الف (لا) 372
- و: رسم دو همزه در اول کلمه 377
- 2. حفظ صورتهای هجایی قدیمی در بعضی از کلمات مهموز 380
- 3. ناپسند بودن اجتماع دو شکل یکسان در خط 386
- 4. عدم اثبات علامت فتحه بلند در بعضی از موارد 388
- 5. اختلاف در چگونگی تخفیف همزه 389
- رابعا: برخی از پدیدههای هجایی مربوط به همزه 392
- خامسا: همزه وصل در رسم عثمانی 397
- اشاره 406
- مبحث پنجم کلمه از لحاظ رسم 406
- اولا: کلماتی که به علت رابطه صوتی، متصل نوشته میشوند 415
- دوم: کلماتی که بدون رابطه صوتی، متصل نوشته میشوند 416
- فصل پنجم تکمیل رسم الخط عثمانی 424
- اشاره 446
- مبحث اول علامتهای حرکات کوتاه 446
- اولا: نقطههای گرد 449
- دوم: اعراب مستطیل 463
- سوم: رسم مصحف در میان روش نقطه گذاری گرد و اعراب مستطیل 472
- مبحث دوم علامتهایی که حروف مشابه را مشخص میکند 491
- اشاره 491
- اولا: نقطههای اعجام خالص 508
- ثانیا: اعجام غیر خالص 516
- مبحث سوم علامتهایی که نشانگر برخی از حالات گفتاری است 524
- اشاره 524
- اولا: علامت همزه 526
- ثانیا: علامتهای دیگر: 539
- 2. علامت تشدید 540
- 3. علامت مد 542
- 4. علامت الف وصل 543
- 5. علامت تنوین 545
- ثالثا: ضبط مواردی که هجای آن کاستی یا افزایش دارد 548
- مبحث چهارم رسم مصحف در عصر چاپ 551
- فصل ششم رابطه خواندن با رسم الخط 560
- مبحث اول تاریخ قرائتها در سه قرن نخستین 563
- اشاره 563
- اولا: قرائت قرآن در زمان حیات پیامبر و دوره خلفای راشدین: 564
- ثانیا: گزینش و اثر آن در قرائتها 572
- اشاره 577
- مبحث دوم مطابقت رسم عثمانی، یکی از پایههای قرائت صحیح 577
- اولا: درستی سند یا ثبوت روایت و نقل: 580
- ثانیا: موافقت با خط مصحف 591
- ثالثا: موافقت با قواعد عربی 595
- مبحث سوم معیار شاذّ بودن قرائت و سیر تاریخی آن 602
- اشاره 613
- مبحث چهارم وجوهی که مخالف رسم ولی جایز است 613
- اولا: وجوه مخالف رسمی که جایز است و به طبیعت کتابت مربوط می‌شود 614
- ثانیا: وجوه مخالف رسم که جایز است و به طبیعت رابطه قرائتها با رسم و طبیعت رسم عثمانی بر میگردد 621
- الف: درباره حروف صامت 622
- ب: در زمینه حرکات 627
- مبحث پنجم کلماتی که رسم آنها در مصاحف عثمانی مختلف است 636
- مبحث ششم خطاها و لغزشهایی درباره رسم مصحف 654
- اشاره 654
- اولا: تغییر یازده حرف از مصحف که به حجاج نسبت داده شده 655
- دوم: شبهه تأثیر رسم الخط در تعدد قرائات 660
- آخرین مبحث رابطه املای جدید با رسم مصحف 672
- خاتمه مهمترین نتایج بحث 682
از چیزهایی که بر این مطلب تأکید دارد که افزایش الف بعد از واو یک قاعده همگانی بوده است، آمدن آن در فعل مضارع در بعضی از نوشته‌های قدیمی عربی است. «1»
همه این مطالب دلالت دارد بر اینکه این الف بعد از واو در آخر کلمه در هر کجا که باشد اضافه می‌باشد و این یک پدیده عمومی در کتابت عربی بود، و اینکه در بعضی از کلمات این الف حذف شده ممکن است بگوییم که آن بر اساس پیروی کاتبان از تلفظ در کتابت کلمات است، بخصوص اگر کاتب این کلمه را در یک متن مکتوب ندیده باشد، که در این صورت کلمه را مطابق با تلفظ آن خواهد نوشت، و گاهی همین صورت برای یک کلمه شایع می‌شود و کاتبان خود را به آن ملتزم می‌کنند، همان گونه که در رسم کلمه (جاو) و (باو) [جاءوا و باءوا] چنین شده است و در تمام موارد در مصحف عثمانی به آن ملتزم شده‌اند.
ب: موضع دانشمندان پیشین درباره زیادت الف
ب: موضع دانشمندان پیشین درباره زیادت الف
پیش از این گفتیم الف زاید بعد از واو تلفظ نمی‌شود و لذا این سؤال پیش می‌آید که علت افزایش این الف چیست؟ آیا در اصل تلفظ می‌شده و یا زیادت آن عوامل دیگری دارد؟ علما در بیان علت افزایش این الف تقریبا اتفاق نظر دارند. آنها معتقدند که این افزایش به خاطر فرق گذاری است و این الف فرق میان بعضی از شکلهای کلمات را نشان می‌دهد و لذا به این الف، الف فصل می‌گویند، ولی در اینکه میان چه کلماتی فرق می‌گذارد اختلاف است، جز اینکه خلیل بن احمد فراهیدی پیشوای پیشوای عربیت افزایش این الف را به یک علت صوتی مربوط می‌داند و در این عقیده تنهاست و به زودی آن را نقل خواهیم کرد.
سیوطی در «الهمع» عقاید علما را در زیادت الف بعد از واو ذکر کرده و گفته است: در سبب زیادت آن اختلاف کرده‌اند. خلیل گفته: چون وضع واو برای مدّ است و اینکه اصلا متحرک نشود و لذا بعد از آن الفی را اضافه کرده‌اند، زیرا صدای مد به مخرج الف منتهی می‌شود. و بعضی از آنها گفته‌اند: الف برای فرق گذاری میان ضمیر منفصل و ضمیر متصل
__________________________________________________
(1) بنگرید به: دکتر عبد العزیز الدالی، ص 220، او اثبات الف را در این موارد از باب خروج از قاعده پنداشته است.