ترجمه رسم الخط مصحف‌ صفحه 6

مقدمه‌

نگارش، همواره مهمترین وسیله، برای ضبط اندیشه‌ها و انتقال معارف و اخبار است و در عین حال، از لحاظ لغوی در بسیاری از مواقع جهت نشان دادن صداهای کلمات، به تکامل نیازمند است از این جهت کاستی‌هایی دارد که یکی از آنها، وجود علامتهایی است که نوشته می‌شود، ولی خوانده نمی‌شود و یکی دیگر از آنها، وجود علامتهایی است که نوشته می‌شود ولی صدایی غیر از آنچه که برای آن تعیین شده، می‌دهد و یکی دیگر از آنها صداهایی است که در مقام سخن گفتن وجود دارند، ولی در کتابت علامتی برای آنها نیست. نگارشهای شناخته شده در زبانهای مختلف، از لحاظ کمی یا زیادی این سه نوع کاستی، با یکدیگر فرق دارند.

هجای کلمات در مصحف کریم، تقریبا با نطق مطابقت تمام دارد جز در مواردی که به نظر می‌رسد علامتهای حرکتهای بلند (الف، و او و یاء) حذف شده است از باب مثال در کلماتی مانند: «العلمین، یلون، البنین، ایه، یدع، یأت» یا زاید بودن بعضی از این علامتها، به ویژه در کلمات مهموز مانند: «بأیید، اولئک، مائة، نبأی، لقای‌ء، لا أذبحنّه»، و یا زاید بودن الف بعد از واو آخر، در کلماتی مانند: (ملاقوا، یعفوا ...) و یا آنچه که به نظر می‌رسد بعضی