مربی نمونه : تفسیر سوره لقمان صفحه 17

6-یک اعجاز علمی قرآن

6-یک اعجاز علمی قرآن

10.(خَلَق السَّمواتِ بِغَیْرِ عَمَد تَرَوْنَها وَأَلْقی فِی الأَرْضِ رَواسِیَ أَنْ تَمیدَ بِکُمْ وَبَثَّ فیها مِنْ کُلِّ دابَّة وَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا فِیها مِنْ کُلِّ زَوج کَریم); «آسمان ها را بدون ستونی که ببینید آفرید، و در زمین کوه هایی ایجاد کرد تا ]بر اثر حرکات ناموزون آن[ شما را مضطرب نکند، و در آن از تمام انواع جنبندگان منتشر ساخت، و از آسمانْ آبی نازل کردیم و از هر نوع گیاه زیبایی رویانیدیم.» در این آیه، عالی ترین و جالب ترین درس های توحیدی بیان شده است. آنچه قرآن پیرامون آفرینش آسمان ها و حکمت و رمز پیدایش کوه ها بیان کرده است، با آخرین تحقیقات علمی دانشمندان موافق است. پیامبر درس نخوانده و مکتب ندیده، در آن محیط چگونه بر این حقایق پیچیده علمی دست یافته، حقایقی را که بشر امروز به کمک فکر هزاران دانشمند و ابزار و وسایل علمی به آنها رسیده است، بیان کرده است. ما در

برابر این سؤال پاسخی نداریم، جز این که بگوییم: راهنمای او در این موارد، «وحی» الهی و آسمانی بوده است. آیا این گونه معجزات علمی دلیل بارز و روشن بر نبوت وارتباط او با جهان دیگر نیست؟ آسمان نیلگون یا نقطه ای که همیشه مورد توجه بشر بوده است. آسمان که به صورت قبه نیلگون و طاق برافراشته، خودنمایی می کند، پیوسته با اجرام شفاف و درخشنده خود مورد توجه انسان بوده است، و در هر دوره ای به گونه ای رموز و مشکلات آفرینش او تفسیر می شده است. روزگاری هیئت «ذیمقراطیس»، دورانی هیئت «فیثاغورث» و زمانی هیئت «مصری ها» در جوامع علمی تدریس می شد، ولی عمر همه اینها کوتاه بود،و یا رواج کامل نداشت. یگانه فرضیه ای که از طول عمر و رواج کامل برخوردار گردید، فرضیّه «بطلمیوس» است. هیئت بطلمیوس

این فرضیه به وسیله دانشمند مزبور در یک قرن و نیم قبل از میلاد به وجود آمد و حدود 1500سال بر افکار و جوامع علمی حکومت کرد و هواداران آن به اندازه ای فرضیه های او را محکم و استوار می پنداشتند که آیات و احادیث و روایاتی که بر خلاف نظریه بطلمیوس بود، تأویل و توجیه می کردند. از نظر او زمین، کره ای،ساکن و ثابت و مرکز کرات دیگر می باشد. دور زمینْ کره آب، دور آن را کره هوا و کره هوا را کره آتش فرا گرفته است. سپس ستارگان «سیار» هر کدام در فلکی به ترتیب ماه، عطارد، زهره، خورشید، مریخ، مشتری و زحل وجود دارند. فلک زحل را نیز فلک هشتم بزرگی احاطه

کرده که همه ستاره های ثوابت که مانند میخ بر پیکر آن کوبیده شده و پس از فلک ثوابت، فلک نهم نامیده می شود که همه افلاک در شکم وی قرار دارد و این افلاکْ بسان یک پیاز، طبقات آن، محیط بر یکدیگر است و پوست آن، محیط بر همه است. هر یک از سیارات، سیر مخصوصی دارد که تابع سیر فلک خود بوده و بر خلاف جهت سیر فلک اطلس حرکت می کند. این بود خلاصه نظریه بطلمیوس که حدود 1500سال در جوامع علمی با قدرت هر چه تمام تر حکومت کرد، سپس به وسیله چهار دانشمند بزرگ، اساس آن متزلزل گردید: 1. کپرنیک لهستانی: وی مرکزیت زمین را جدا تکذیب کرد و کره آتشین و فروزان خورشید را مرکز سیارات معرفی نمود و از این راه، طومار افلاک نه گانه درهم پیچیده شد. 2. کپلر منجم و ریاضی دان آلمانی: وی موفق شد اثبات کند که هر سیاره ای در گردش خود به دور خورشید، یک مسیر بیضی شکل را طی می کند و هر سیاره ای هر چه به خورشید نزدیک تر باشد، حرکت آن سریع تر است. 3. گالیله ایتالیایی: او با اختراع دوربین کوچک، از نظرهای دو دانشمند پشتیبانی کرد و نظریاتی درباره سیارات ابراز نمود. وی به وسیله دوربین، ستارگان نامرئی بسیاری کشف کرد که تا آن زمان شناخته نشده بودند، و کهکشان آسمان را با ستارگان انبوه تفسیر نمود. 4. نیوتن: وی با اثبات قانون «جاذبه عمومی و قانون گریز از مرکز» گردش ستارگان را تحت یک قانون کلی گنجانید و معتقد بود که قانون جاذبه