17. از آیه: «لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ» (غاشیه/22) و آیه: «لا إِکْراهَ فِی الدِّین» (بقره/256)
می فهمیم: تغییر فرهنگ و فکر مردم باید با آزادی و انتخاب و آگاهانه و عاشقانه باشد، نه با زور و استبداد. این فرعون بود که به پیروان موسی می گفت: «چرا بدون اجازه من به او ایمان آوردید.» «آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُم» (اعراف/123)
18. از آیه: «مَحَبَّهً مِنِّی» (طه/39)
می فهمیم: محبوبیت واقعی از طرف خداست، نه آنکه با زرق و برق و دکور و ژست و تابلو و ساختمان و لباس و ماشین و ابزار مُدرن بدست بیاید.
19. از آیه: « ادْعُ إِلی سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتی هِیَ أَحْسَن» (نحل/125)
می فهمیم: راه کار فرهنگی، بهره گیری از منطق و استدلال و موعظه و در مواردی جدال نیکو است.
20. از آیه: «فَقَدْ لَبِثْتُ فیکُمْ عُمُرا» (یونس/16)
می فهمیم: خوش سابقه بودن مسئول فرهنگی، در اثرگذاری کار او نقش مهمی دارد.
نکات 21 تا 40
قرآن و متولیان فرهنگی » نکات 21 تا 40
21. از آیه: «وَ تَاللَّهِ لَأَکیدَنَّ أَصْنامَکُم» (انبیاء/57) و آیه: «فَجَعَلَهُمْ جُذاذا» (انبیاء/58)
می فهمیم: استفاده می شود که رهبران فکری و فرهنگی باید از صلابت و قاطعیت ویژه ای برخوردار باشند.
22. از آیه: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِی» (احزاب/56)
استفاده می شود: هرگاه خواستیم دستوری فرهنگی صادر کنیم، باید خود در عمل به آن پیشگام باشیم.