تاریخ و ذوالقرنین جلد 2 صفحه 148

میرزا ولدان نوّاب شجاع السلطنه را حسب الامر الاعلی ملتزم خویش ساخته بر بارگی عزیمت برنشست. موکب اعلی بعد از اتمام کارها روز شنبه هشتم شهر جمادی الاوّل از دار السلطنه اصفهان حرکت کرد و از میانه نطنز و جوشقان و قصبه نراق روی سعادت به دار الخلافه طهران آورد [و] روز شنبه هفدهم شهر مزبور وارد دار الایمان قم شدند و نوّاب ظلّ السّلطان حکمروای دار الخلافه طهران و حضرت یحیی میرزا والی ولایت گیلان، در خارج شهر قم شرفیاب رکاب شهریار انجم تحشّم آمدند. بعد از زیارات مخصوصه و انعام بر فقرای آن روضه منعوته، شقّه رایات ظفرآیات از آن بلده سعادت سمات گشاده شد و روز سه شنبه بیست و پنجم، باغ دلگشای نگارستان از ورود مسعود دارای زمان، قرین طراوتی بی اندازه آمد. در [روز] یکشنبه غرّه جمادی الثانی عرصه دار الخلافه طهران از فرّ نزول دارای دوران صفایی تازه یافت و به سبب ظهور بلای طاعون در ولایات گیلان و طبرستان، نوّاب یحیی میرزای والی مأمور به توقف دار الخلافه گشته [و] نوّاب محمد قلی میرزای ملک آرای طبرستان نیز فرارا به دربار فلک شأن شتافت.

[مصرا] ع:

زیرا که مأمن دو جهان است کوی او

ذکر القای مکنونات خاطر همایون به نوّاب نایب السلطنه جلادت مقرون و عزیمت معزی الیه به مملکت خراسان و اوضاع واقعه در آن اوان

در اوقاتی که شاهنشاه صاحبقران، نوّاب ولیعهد زمان را در منزل دهکرد و چهار (1) محال- از قراری که نگارش یافت- از رکاب فیروزی مآب مرخّص می فرمود، بعضی فقرات از مرموزات ضمیر فطانت آیات به او القا نمود تا موجب اطمینان خاطر و ازدیاد شوق او به خدمت گزاری دولت جاوید تأثیر شود؛ از آن جمله یکی داستان حکم جناب بطلیموس انتساب میرزا محمد حسین منجّم اصفهانی بود که در باب احکام آینده درل)