تاریخ و ذوالقرنین جلد 2 صفحه 198

دار الشّفا و پرستاری مرضای هر سرزمین به سر حدّ اعلی رسید. وجوه نقد که [از] اخراجات خارج و داخل زیاد آید، همه ساله در خزانه سرکار فیض آثار مخزون است و مایعرف و مایملک اکثری از اهل آن مملکت به سبب احتیاج به استقراض در خزانه سعادت نشان مرهون. فقرای غریب و بومی، از مجاور و مسافر، هریک وظیفه و انعامی معیّن دارند و مباشرین آن دربار، دقیقه [ای] از دقایق را نامرعی نمی گذارند. امید که همواره این نظم بر دوام و از اجر اخروی شادکام باد.

ذکر بواعث حرکت نوّاب حسین علی میرزا فرمانفرمای مملکت فارس بر استمالت ایلات فراری و اوضاع اتفاقیه آن بوادی و صحاری

در وقایع سال قبل نگارش یافت که، نوّاب حسین علی میرزای فرمانفرمای مملکت فارس در دار السلطنه اصفهان، از رکاب ظفرمآب شاهنشاه صاحبقران به صوب دار العلم شیراز شتافت. در بدایت زمستان سنه توشقان ئیل، به جهت انتظام امورات بنادر و دشتستانات به آن سامان روی کرد و مهمّات آن صفحه را قرین نظمی کامل آورد.

حاجی میرزا علی اکبر قوام الملک و کلانتر مملکت فارس که خلف مرحمت پناه حاجی ابراهیم خان اعتماد الدوله دیوان اعلی است و محمد علی خان قشقائی ایلخانی آن مملکت چون وحشتی کامل از میرزا محمد علی مشیر الملک وزیر نوّاب فرمانفرما در دل داشتند، لهذا در ایّام غیبت موکب والا بنای خصوصیّت و وصلت باهم گذاشتند. میرزا محمد علی مزبور در بندر ابوشهر، این مطلب را به نوعی دیگر در حضرت فرمانفرما جلوه داد و نوّاب اشرف به سبب سوء ظنّی که از آن دو حاصل فرمود، شیخ عبد الرسول خان دریابیگی حاکم بندر ابوشهر را با خود برداشته، ایلغارکنان روی به مراجعت نمود. چون وصلت ایشان منافی رأی والا افتاد، لهذا مدتی با حاجی قوام الملک و ایلخانی مزبور بنای بی التفاتی نهاد.