تاریخ و ذوالقرنین جلد 2 صفحه 480

فصل دوم: در ذکر نبایری که از بطن اولاد اناث صاحبقران مغفرت نشان به عرصه ظهور خرامیده [اند].

اشاره

بدان که عدد آن ها تاکنون ذکورا و اناثا به نود و هفت رسیده، موازی چهل و هفت نفر ذکور و پنجاه نفر اناث می باشند و این تفاصیل- إن شاء الله الجلیل- در بیست و هفت فقره مذکور خواهد شد.

فقره اوّل در ذکر اولاد امجاد حضرت مریم سیرت همایون سلطان خانم الملقبه به خانم خانمان

زوجه مرحوم ظهیر الدوله ابراهیم خان بنی عمّ و ربیب حضرت صاحبقران آزاده.

بدان که عدد ایشان پنج نفر اناث و ذکور است و احوال دو نفر ذکور از قرار مذکور:

اوّل: نوّاب عباس قلی میرزا؛ جوانی است به حسن صورت و معنی آراسته و از معایب ظاهر و باطن پیراسته. در رشادت و جلادت بی مانند و در همّت و سخاوت بی چون و چند است. بعد از وفات پدر با جلال، چند سال است ایالت ولایت کرمان را بالاستقلال داشت تا از قراری که در اصل تاریخ نگارش یافته، کار ایالت را بر سرکار خودسری گذاشت. خاقان مغفور چون او را ملاقات نفرموده بود، بعد از ظهور طغیان ملاقاتش را طالب شد و معزی الیه از سطوت قهر قهرمانی، خوف کامل بر وجودش غالب آمد. از اطراف، شفعا برانگیخته و دست از دامان تقرّب بگسیخت. در دیار مازندران به سر می برد تا جدّ بزرگوارش در دار السلطنه اصفهان با هزار حسرت و ناکامی بمرد. اکنون در دار الخلافه طهران است و آسوده در سایه امن و امان.

دوم: نوّاب ابو الفتح میرزا؛ جوانی است خوش سیما. چون کرمانی میلاد است، سیه چرده و بانمک بی منتها.