ازدواج موقت در رفتار و گفتار صحابه و تابعین صفحه 32

این حدیث صراحت دارد که خلیفه متعه را به طور مطلق منع نکرد، بلکه متعۀ بدون شاهد را ممنوع ساخت، همانطور که عده‌ای از فقهای اهل سنت نیز به آن اشاره دارند. «1»

نکتۀ دیگر اینکه: از این خبر فهمیده می‌شود نهی از متعه در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله نبوده، بلکه در زمان عمر بن خطاب آنگاه که عمرو بن حوشب متعه کرده بود، ممنوع شد.

به نظر می‌رسد در این حدیث، در مورد عمرو بن حوشب اشتباه و تصحیفی صورت گرفته است و عمرو بن حریث صحیح است، همانطور که در بعضی از پاورقی‌ها نیز این احتمال مطرح شده است، چون در کتابهای رجالی و تراجم، در حدی که ما آگاهی داریم، نامی از عمرو بن حوشب برده نشده است.

13- ابیّ بن کعب (متوفای 30 ه.)

اشاره

ابیّ بن کعب، آیۀ شریفه را به گونه‌ای قرائت می‌کرد که متناسب با متعه و ازدواج موقت بود.

الف) طبری از ابن بشار، از عبد الأعلی، از سعید، از قتاده نقل کرده که گفت: در قرائت ابیّ بن کعب آمده است: « … فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ» إِلیٰ أَجَلٍ مُسَمًّی»؛ «2» «آنچه از زنان برای مدت مشخصی بهره بردید … »

______________________________
(1). المنتقی، ج 4، ص 335؛ فتح الباری، ج 11، ص 76؛ المحلی، ج 9، ص 519
(2). جامع البیان، ج 4، ص 19، ح 1784؛ احکام القرآن للجصاص، ج 2، ص 178