ازدواج موقت در رفتار و گفتار صحابه و تابعین صفحه 8

شده و متاع چیزی است که تا زمانی از آن استفاده شود و تمتّع نیز بهره بردن از چیزی است تا هنگامی که مدّت و زمان آن به پایان برسد. «1»

ازدواج موقت از نظر صحابۀ پیامبر صلی الله علیه و آله

اشاره

بنابر آنچه از تاریخ و روایات معتبر و نظریات فقهای اهل سنت برمی‌آید، گروهی از صحابه، حتی بعد از رحلت پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله؛ یعنی در زمان خلافت خلفا و نیز بعد از آنان، اعتقاد به ازدواج موقت داشته‌اند و نظریۀ فقهی آنان این بوده که متعه جایز و مباح است.

اکنون به بیان نامهای برخی از آنها و جایگاه علمی و اجتماعی‌شان و نیز دلایل التزام آنان به ازدواج متعه می‌پردازیم:

1- عمران بن حصین خزاعی (متوفای 52 ه.)

اشاره

الف) در کتاب صحیح بخاری آمده است: عمران (رض) می‌گوید: آیۀ متعه در قرآن نازل شد، ما و پیامبر صلی الله علیه و آله به آن عمل می‌کردیم و آیۀ دیگری نیز نازل نشد که آن را حرام نماید و پیامبر صلی الله علیه و آله نیز در زمان حیاتش هرگز از آن نهی نکرد. مردی با نظر خودش (در نهی از متعه) چیزی گفته است. «2»

عسقلانی می‌نویسد: مقصود از مردی که در این روایت آمده، خلیفۀ

______________________________
(1). نظم المستعذب، ج 2، ص 47؛ الفقه علی المذاهب الأربعة، ج 4، ص 60
(2). صحیح بخاری، ج 3، ص 104، کتاب التفسیر، باب قوله تعالی: «یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لٰا تُحَرِّمُوا طَیِّبٰاتِ مٰا أَحَلَّ اللّٰهُ لَکُمْ … »؛ (مائده: 87)