سلمان محمدی صلی‌الله علیه و آله استاندار مدائن صفحه 129

طور مستقیم در دستور کار خود قرار داده بود. سلمان بخشی از حقوق دریافتی خود را به نیازمندان می‌داد و با «زنبیل بافی» خود، آموزش و نشاط برای کار و فعالیت ایجاد می‌کرد و از افراد دردمند و گرفتار، دلجویی و مساعدت می‌نمود. (1)زیرا سخن پیامبر (ص) پیوسته آویزه گوش او بود که فرموده بود: هر بنده‌ای را که خداوند توفیق پیشوایی دهد و درباره مردم خویش، تقلّب و تزویر و فریب‌کاری کند، خداوند او را از بهشت محروم می‌گرداند. (2)

ه) اطاعت از علی (ع)

سلمان با اجازه امام علی (ع) از سوی خلیفه دوم، استانداری مدائن را پذیرفت (3) و شیوه استانداری خویش را بر اساس ایمان، درایت و ساده‌زیستی قرار داد و کوشید تا راهنمایی‌ها و هدایت‌های امام علی (ع) را معیار و ملاک فرمانروایی و مدیریت خویش قرار دهد.

آن حضرت، در روزگاری که در مدینه می‌زیست و هنوز از جانب مردم به منصب امامت تعیین نشده بود، طی نامه‌ای به سلمان، ساده‌زیستی و پرهیز از مظاهر و زخارف فریبنده دنیا را توصیه کرده بود، تا وی هیچ گاه از مسیر تقوا و درستکاری، پا را بیرون نگذارد و پیوسته

1- نفس الرحمن، ص 555؛ سلمان فارسی، ص 367.
2- صحیح مسلم، ج 4، ص 108.
3- الدرجات الرفیعه، ص 215؛ نفس الرحمن، ص 607.