سلمان محمدی صلی‌الله علیه و آله استاندار مدائن صفحه 79

یکی چشم و آن دیگری پا شویم به هر جا که باید، در آنجا شویم

یک آییم ما هر دو تن، زان سپس به هر کار ما را بود، دست‌رس

حکیمانه گفت و پذیرفت لَنگ رهیدند آن هر دو، از قید و ننگ

به گیتی اگر بنگری، فی المثل همه خلق، در حکم کورند و شَل (1)

3. میهمانی کم خرج‌

ابووائل می‌گوید: من با رفیق خود به خانه سلمان وارد شدیم و گفتگوهای ما طول کشید، تا اینکه وقت ناهار شد، سلمان گفت: اگر رسول خدا از تکلّف و خود را برای مهمان به زحمت انداختن منع نکرده بود، برای شما به دردسر می‌افتادم. آن‌گاه سفره‌ای پهن کرد و نان و نمک برای خوردن گذاشت. رفیق من گفت: اگر در کنار این نمک مقداری «مَرزه» یا «آویشن» هم بود، غذای بهتری داشتیم. سلمان با شنیدن این تقاضا، آفتابه خود را فرستاد تا نزد کاسب گرو بگذارند و سبزی «مَرزه» یا «آویشن» فراهم کنند.

پس از صرف غذا، رفیق من گفت: حمد خدای را که ما را با خوردن این غذا قانع قرار داد. سلمان با شنیدن این شکرگزاری و قناعت گفت: اگر قناعت پیشه بودی، آفتابه من به گرو نمی‌رفت! (2)

البته، باید توجّه داشت که اگر مهمانی بی‌وقت و بدون دعوت وارد