اباالفضل العباس علیه السلام جلد 1 صفحه 357

جنگ و نجاتشان از محاصره گرفته تا حفاظت از خیمه ها و دفع حملات دشمن و حمایت از قلب سپاه و انتقال مجروحان و سقایت خیمه ها و نظم بخشیدن به صفوف لشکر و مسائل مهم دیگر و این در حالی بود که در تمام این کارها حتی یک لحظه هم عَلَم لشکر حضرت اباعبداللَّه الحسین علیه السلام را به زمین نگذاشت.(1)

دلاوری آن حضرت در نخستین ساعات جنگ

در نخستین ساعت های جنگ روز عاشورا، چهار تن از افراد سپاه امام حسین علیه السلام به نام های عمرو بن خالد صیداوی، جابر بن حارث سلمانی، مجمع بن عبداللَّه عائذی و سعد؛ غلام عمر بن خالد؛ حمله ای دسته جمعی به قلب لشکر کوفیان نمودند.

لشکر عمر سعد آنها را محاصره کردند، حلقه محاصره بسته شد؛ به گونه ای که ارتباط آنها با سپاه امام کاملاً قطع گردید، در این هنگام حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام که متوجه به خطر افتادن آنها شد، یک تنه به سوی حلقه محاصره تاخت و موفق شد محاصره دشمن را شکسته و آن چهار نفر را که تمام پیکرشان زخمی و خون آلود شده بود نجات دهد.(2)

اذن میدان گرفتن آن حضرت برای برادران و فرزندانشان علیهم السلام

حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام در روز عاشورا به برادران مادری خود فرمود: امروز روزی است که باید بهشت را بگیریم و جان خود را فدای سید و امام خود نماییم، ای برادران من، امروز در جان نثاری تقصیر نکنید و کوتاهی ننمایید و چنین خیال نکنید که حسین علیه السلام برادر ماست و ما پسران یک پدر هستیم؛ خیر، این چنین