از قطره تا دریا (زیرنویس ها و پیام های کوتاه ویژه انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا) صفحه 85

حفظ آبرو و حریم خصوصی رقبا

حفظ آبرو و حریم خصوصی رقبا

بی گمان هتک آبروی اشخاص و اتهام و نسبت دادن امور زشت و ناپسند به دیگران یکی از زشت ترین رفتارهای انسانی است و مردم به طور فطری آن را ناپسند می دانند.

در آیه 11 و 12 سوره حجرات خداوند از تمسخر، عیب جویی و یادکردن به لقب های زشت و زننده نهی کرده و غیبت را عاملی برای ریختن آبروی اشخاص دانسته است.

قرآن کریم انسان را از تجسس در اسرار دیگران که می تواند موجبات بی آبرویی و کشف اسرار ایشان باشد برحذر داشته و از هرگونه گمان بد در حق دیگری بازداشته است.

در قرآن بهتان زدن و نسبت دادن کار زشت خود به دیگری نیز از مصادیق هتک حرمت اشخاص و بی آبرو کردن شمرده شده و از آن نهی گردیده است. (نساء: 112)

اسلام شایعه سازی، شایعه پذیری و شایعه گستری را محکوم نموده و گفتن و پذیرفتن بدون تحقیق هر سخنی را ممنوع کرده است، تا از آبروی افراد، شخصیت ها و جوامع جلوگیری کند.

خداوند می فرماید «إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ؛ به خاطر بیاورید زمانی را که این شایعه را از زبان یکدیگر می گرفتید و با دهان خود سخنی می گفتید که به آن یقین نداشتید و آن را کوچک می پنداشتید، در حالی که نزد خدا بزرگ است». (نور: 15)

از مجموعه آیات قرآن این معنا به دست می آید که حفظ حرمت آبروی اشخاص نه تنها وظیفه خود شخص بلکه جامعه و نیز دولت است.