حضرت ابوطالب علیه السلام پدر ولایت صفحه 27

شده طوطیّ طبع من ثناخوان ابوطالب

شده طوطیّ طبع من ثناخوان ابوطالب تمام هستیم بادا به قربان ابوطالب که جز معصوم باید دم زند از حقّ عرفانش؟ نه هر کس آشنا باشد به عرفان ابوطالب نظیر لیله القدری که ناپیدا بود قدرش عیان بر خلق نبود قدر پنهان ابوطالب به ایثار و خلوص و عشق و عرفان و جوانمردی گواهی میدهد اشعار دیوان ابوطالب بود لعن خدا بر هر که او را مشرکش خواند که غرق نور حق باشد دل و جان ابوطالب چه توفیقی از این بهتر که بابای علی باشد؟ بنازم من به این توفیق شایان ابوطالب به میلاد علی لوحی برای تسمیت آمد خدا بگذاشت آن را روی دامان ابوطالب مپرس از من که جانان ابوطالب که می باشد؟ بود شخص رسول اللَّه جانان ابوطالب از آن روز الستی که برای یاری احمد تعهّد داد، ثابت ماند پیمان ابوطالب سبب شد تا نبی آیین خود را منتشر سازد تلاش بی امان، سعی فراوان ابوطالب چنین فرمود پیغمبر، که از ایمان خلق اللَّه وزینتر هست اندر کفه، ایمان ابوطالب یقیناً »ملتجی« با ذکر این اشعار ناقابل نگردد نا امید از لطف و احسان ابوطالب

قلم قاصر به انشای سجایای ابوطالب

قلم قاصر به انشای سجایای ابوطالب خرد درمانه و حیران و شیدای ابوطالب علی را باب خوش منظر گرامی عم پیغمبر خدایی چهره ای بنگر به سیمای ابوطالب سخن سنج و قَدَر قدرت عرب را مایه عزت برازد این چنین خلعت به بالای ابوطالب عرب را مرد میدانها عجم را فخر ایوانها درون قلب انسانها بود جای ابوطالب گل توحیید بوییده، ره حق بس که پوییده ملک همواره بوسیده، کف پای ابوطالب حرم را خادم و مَحرم،نبی را یاور و همدم به جز حق نشنوی یکدم،تو از نای ابوطالب کلید کعبه در دستش صفا و مروه سرمستش خدا داده همه هستش به ابنای ابوطالب منم مداح او (قادر) ز لطفش حامد و شاکر کند شرمنده ام آخر عطایای ابوطالب یقین دارم که در محشر ز دست شاه دین حیدر بنوشم باده ی کوثر ز مینای ابوطالب قاسم قادری