غدیر در سیره حضرت ابوالفضل علیه السلام صفحه 79

حقیقت را بخاک عشق میدید که دنیا بود پیش دیده اش پست

به پای عشق جانان ریخت هستش

برادر چون پدر بوسید دستش

علی را بوسه بر ان دست نیکوست که افتد از بدن در مقدم دوست

بنازم دست آن سقا که آبش سرشک دیده و خون دو بازوست

سر افرازان عالم خاک پایش که دست اهل دل بر دامن اوست

ز دریا شتنه بیرون شد ، که او را هزاران خضر عطشان بر لب جوشت

نشاید دم زدن از وصف عباس که زین العابدین او را ثنا گوست

حسینش در شب میلاد دل برد که از طفلی نمی گنجید در پوست

میان کشتگان در ماتم وی پریده رنگ وجه الله از روست

بخون بازوان بنوشت بر خاک که مقتل خوشتر از گلزار مینوست

نگردانید رو از کعبه عشق مزارش قبله دلها ز هر سوست

بدستش ماند نقش بوسه یار که هر چیزی بجای خویش نیکوست

امامان در عزایش اشکبارند

شهیدان بر مقامش رشک دارند.

(نخل "میثم")

ساقی کوثر، پدرت مرتضی است

ساقی کوثر، پدرت مرتضی است

ای حرمت قبله حاجات ما

یاد تو تسبیح و مناجات ما

تاج شهیدان همه عالمی

دست علی ماه بنی هاشمی

ماه کجا روی دل آرای تو

سرو کجا قامت رعنای تو

ماه و درخشنده تر از آفتاب

مشرق تو جان و تن بوتراب

همقدم قافله سالار عشق

ساقی عشاق و علمدار عشق

سرور و سالار سپاه حسین

داده سر و دست به راه حسین

عم امام و اخ و ابن امام

حضرت عباس علیه السلام

ای علم کفر نگون ساخته

پرچم اسلام بر افراخته