(ترجمه و شرح قصیده عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد(گنجینه بهارستان 2 صفحه 18

و بالغداة «1» با هم به واوست همه مصحف‌ها. و بگوی با هم فارقوا «2» به انداختن الف بعد از فاء عمارت کرده شد.

و قل و لا طئر بالحذف نافعهم و مع أکبر ذرّیّتهم نشرا

و بگوی و لا طائر «3» به انداختن الف است نافع ایشان. و با أکابر «4»، ذرّیّاتهم «5» را گسترد.

و فلق الحبّ عن خلف و جاعل و ال کوفیّ أنجیتنا فی تائه اختصرا

و فالق الحبّ «6» از خلاف است و جاعل «7». و مصحف کوفی أنجیتنا «8» در تاء او کوتاه کرده یعنی تای او انداخته شد یعنی نوشته نشد. «9»

لدار شام و قل «10» أولدهم شرکا ئهم بیاء به مرسومه نصرا

[و لدار الآخرة «11»] به یک لام است از آن مصحف شامی. و بگو قتل أولادهم [شرکائهم «12». به یاء به او نوشته او یاری کرد.

و من سورة الأعراف إلی سورة مریم و از سوره اعراف تا سوره مریم‌

و نافع بطل معا و طئرهم بالحذف مع کلمته متی ظهرا

و روایت کرد نافع باطل «13» را بی‌الف با هم یعنی در اعراف و هود و طائرهم «14»

__________________________________________________
(1). انعام/ 52.
(2). انعام/ 159؛ روم/ 32.
(3). انعام/ 38.
(4). انعام/ 123.
(5). انعام/ 87.
(6). انعام/ 95.
(7). انعام/ 96.
(8). انعام/ 63.
(9). ح: یعنی در فالق الحبّ و جاعل اللّیل اندر خلاف است که الف در خط از این هردو کلمه انداخته شده است یا نی ه.

(10). س: قتل.

(11). انعام/ 32.

(12). انعام/ 13.

(13). اعراف/ 139؛ هود/ 16.

(14). اعراف/ 131.