- اشاره 1
- مقدّمه مصحّح 2
- شرح حال شاطبی 2
- آثار شاطبی 3
- درباره قصیده عقیلة الاتراب 3
- شیوه تصحیح 4
- نسخه مورد استفاده 4
- متن 6
- اشاره 6
- باب الإثبات و الحذف و غیرهما مرتّبا علی السّور من سورة البقر إلی الأعراف [باب نوشتن و انداختن و جز آندو] ترتیب کرده شده بر سورهها از سوره بقره تا اعراف 14
- و من سورة الأعراف إلی سورة مریم و از سوره اعراف تا سوره مریم 18
- و من سورة مریم علیها السّلام إلی سورة ص و از سوره مریم علیها السّلام تا سوره ص 23
- و من سورة ص إلی آخر القرآن و از سوره ص تا آخر قرآن 26
- باب الحذف فی کلمات یحمل علیها أشباهها باب انداختن حرف در کلمهها [یی که قیاس کرده میشود بر وی مانندهای وی 31
- باب من الزّیادة باب از زیادت 41
- باب حذف الیاء و ثبوتها باب انداختن یاء و ثابت بودن او 42
- باب ما زیدت فیه الیاء باب آنچه زیاده کرده شد در وی یاء 48
- باب حذف الواو و زیادتها باب انداختن واو و زیاده او 49
- باب حروف من الهمز وقعت فی الرّسم علی غیر قیاس 50
- باب حروفی که از همز افتاده است در رسم مصحف بر غیر قیاس 51
- باب رسم الألف واوا باب نوشتن الف واو 55
- باب رسم بنات الیاء و الواو باب یعنی الفهایی که منقلب با واو است، نوشتن دختران یاء و واو 56
- باب حذف إحدی اللامّین باب انداختن یکی از دو لام 59
- باب المقطوع و الموصول 59
- باب قطع من ما و نحو من مال و وصل ممّن و ممّ 60
- باب قطع أن لا و إن ما 60
- باب [قطع أم من 61
- باب [قطع عن من و [وصل ألّن 61
- باب [قطع عن ما و فإن لم و أمّا 62
- باب فی ما و إنّ ما 62
- باب أنّ ما و لبئس ما و بئس ما 63
- باب [قطع کلّ ما باب [بریدن کلّ ما 64
- باب قطع حیث ما و وصل أینما 64
- باب [وصل لکیلا باب [پیوستن لکیلا 65
- باب [قطع مال باب [بریدن مال 65
- باب [قطع یوم هم و [وصل و یکأنّ باب [بریدن یوم هم و [پیوستن و یکأنّ 65
- باب هاء التّأنیث الّتی کتبت تاء بابت هاء تأنیث آنکه نوشته شد تای دراز 66
- باب المضافات إلی الأسماء الظّاهرة و المفردات باب هاهای تأنیث اضافت کرده شده به سوی اسماء ظاهره و هاهای تأنیث مفرد 66
- باب [وصل ولات باب [پیوستن ولات 66
- باب المفردات و المضافات المختلف فی جمعها باب هاهای تأنیث مفردها و اضافت کرده شدهها اختلاف کرده شد در جمله او «18» 68
فلا یخاف «1» به فای شامی و مدنی است. و ضاد در بضنین «2» جمع میکند آدمیان را.
و فی أریت الّذی أریتم اختلفوا و قل جمیعا مهدا نافع حشرا
و در أرأیت الّذی «3»، أرأیتم «4» خلاف کردند. و بگوی همه مهادا «5» را نافع گرد کرد. «6»
مع الظّنون الرّسول و السّبیل لدی ال أحزاب بالألفات فی الإمام تری
و با الظّنونا «7»، الرّسولا «8» [و] السّبیلا «9» نزد سوره احزاب به الفها در مصحف امام دیده میشود.
بهود و النّجم و الفرقان کلّهم و العنکبوت ثمودا طیّبوا ذفرا
به هود و النّجم و فرقان همه و عنکبوت ثمودا «10» به الف بعد از دال خوش کردند بوی را.
سلسلا و قواریرا معا و لدی ال بصریّ فی الثّان خلف سار مشتهرا
سلاسلا «11» و قواریرا «12» با هم و نزد مصحف بصری در دوّم خلاف است رفت مشهور شونده.
__________________________________________________
(1). شمس/ 15.
(2). تکویر/ 24.
(3). انعام/ 40 و 47؛ اسراء/ 62؛ کهف/ 63؛ مریم/ 77؛ فرقان/ 43؛ شعراء/ 205؛ جاثیه/ 23؛ نجم/ 33؛ علق/ 9 و 11 و 13؛ ماعون/ 1.
(4). انعام/ 46؛ یونس/ 50 و 59؛ هود/ 28 و 63 و 88؛ شعراء/ 75؛ قصص/ 71 و 72؛ فاطر/ 40؛ زمر/ 38؛ فصّلت/ 52؛ احقاف/ 4 و 10؛ نجم/ 19؛ واقعه/ 58 و 63 و 68 و 71؛ ملک/ 28 و 30.
(5). طه/ 53؛ زخرف/ 10؛ نبأ/ 6.
(6). ح: یعنی جمع کرد در این حکم یعنی در قرآن هرجا که آید نافع گفت بیالف است ه.
(7). احزاب/ 10.
(8). احزاب/ 66.
(9). همان.
(10). هود/ 68؛ فرقان/ 38؛ عنکبوت/ 38؛ نجم/ 51.
(11). انسان/ 4.
(12). انسان/ 15 و 16.