(ترجمه و شرح قصیده عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد(گنجینه بهارستان 2 صفحه 41

أن یعفو الحذف فیها «1» دون سائرها یعفوا «2» و یبلوا «3» مع لن ندعو النّظرا «4»

أن یعفو عنهم «5» در نساء انداختن الف است در وی جز باقی همه او همچو أو یعفوا الّذی بیده «6» و یبلوا «7» أخبارکم «8»، لن ندعوا من دونه «9» [مشابه‌ها] «10».

باب من الزّیادة باب از زیادت‌

فی الکهف شین لشای‌ء بعده ألف و قول فی کلّ شی‌ء لیس معتبرا

در کهف شین از آن لشی‌ء «11» بعد از وی الف است. و قول آنکه در همه شی‌ء با الف است نیست معتبر.

و زاد فی مائتین الکلّ مع مائة و فی ابن اثباتها وصفا و قل خبرا

و زیاده کرد در مائتین «12» الف را همه با مائة «13». و در ابن «14» اثبات الف است در حالی که وصف است و بگوی خبر را. «15»

لنسفعا لیکونا مع إذا ألف و النّون فی و کأیّن کلّها زهرا __________________________________________________

(1). س: فیه.
(2). ق و ض:- ا.
(3). همان.
(4). ح: النّظرا صفت این کلمه است [ه].
(5). نساء/ 99.
(6). بقره/ 237.
(7). شعبه یبلو، رویس نبلوا و بقیّه نبلو خوانده‌اند.
(8). محمّد/ 31.
(9). کهف/ 14.

(10). س: بینندگان.

(11). کهف/ 23.

(12). انفال/ 65 و 66.

(13). بقره/ 259 و 261؛ انفال/ 65 و 66؛ کهف/ 25؛ نور/ 2؛ صافّات/ 147.

(14). بقره/ 87 و 177 و 215 و 253؛ آل عمران/ 45؛ نساء/ 36 و 157 و 171؛ مائده/ 17 و 46 و 72 و 75 و 78 و 110 و 112 و 114 و 116؛ اعراف/ 150؛ انفال/ 41؛ توبه/ 30 و 31 و 60؛ اسراء/ 26؛ مریم/ 34؛ طه/ 94؛ مؤمنون/ 50؛ احزاب/ 7؛ زخرف/ 57؛ حدید/ 27؛ حشر/ 7؛ صف/ 6 و 14.

(15). ح: یعنی آنجا که این وصف بود با الف نوشته می‌شود همچو عیسی ابن مریم، و آنکه خبر بود همچو و قال الیهود عزیز ابن اللّه و قال النّصاری المسیح ابن اللّه در این همه با الف است ه.