(ترجمه و شرح قصیده عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد(گنجینه بهارستان 2 صفحه 49

و در الّئی «1» پیش از یاء دیده می‌شود.

باب حذف الواو و زیادتها باب انداختن واو و زیاده او

و واو یدعو «2» لدی سبحان و اقتربت یمحو «3» بحامیم ندعو «4» فی اقرإ اختصرا

و واو یدعو نزد سبحان و یدع الإنسان «5» و اقتربت «6»، یمحو به حامیم و یمح اللّه «7»، سندع الزّبانیة «8» در اقرأ کوتاه کرده شد. «9»

و هم نسوا اللّه قل و الواو زید أولوا أولی أولات و فی أولئک انتشرا

و هم است نسوا اللّه «10» بگو. و واو زیاده کرده شد أولوا «11»، أولی «12»، أولات «13» و در أولئک پراکنده شد یعنی مشهور شد.

و الخلف فی سأوریکم قلّ و هو لدی أوصلّبنّکم طه مع الشّعرا

و خلاف است در سأوریکم «14» اندک شد یعنی قرّاء بیشتر برآنند که واو نوشته شد.

و خلاف نزد أوصلّبنّکم «15» از آن طه با شعرا، در بعضی مصحف‌ها با واو است و در

__________________________________________________
(1). احزاب/ 4؛ مجادله/ 2؛ طلاق/ 4.
(2). س: یدع.
(3). س: یمح.
(4). س: ندع.
(5). اسراء/ 11.
(6). قمر/ 6.
(7). شوری/ 24.
(8). علق/ 18.
(9). ح: یعنی واو انداخته شد [ه].

(10). حشر/ 19.

(11). بقره/ 269؛ آل عمران/ 7 و 18؛ نساء/ 8؛ انفال/ 75؛ توبه/ 86؛ هود/ 116؛ رعد/ 19؛ ابراهیم/ 52؛ نور/ 22؛ نمل/ 33؛ احزاب/ 6؛ زمر/ 9 و 18؛ احقاف/ 35.

(12). بقره/ 79 و 197؛ آل عمران/ 13 و 190؛ نساء/ 59 و 83 و 95؛ مائده/ 100؛ توبه/ 113؛ یوسف/ 111؛ اسراء/ 5؛ طه/ 54 و 128؛ نور/ 22 و 31 و 44؛ قصص/ 76؛ فاطر/ 1؛ ص/ 43 و 45؛ زمر/ 21؛ غافر/ 54؛ فتح/ 16؛ حشر/ 2؛ طلاق/ 10؛ مزّمّل/ 11.

(13). طلاق/ 4 و 6.

(14). اعراف/ 145؛ انبیاء/ 37.

(15). طه/ 71؛ شعراء/ 49.