(ترجمه و شرح قصیده عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد(گنجینه بهارستان 2 صفحه 55

و در ینبّؤا الإنسان «1» خلاف است و من ینشّؤا «2». و در مقنع به واو است در حالی که نوشته است.

و بعد را برءؤا الواو مع ألف و لؤلؤا قد مضی فی الباب «3» معتصرا

و بعد از رای برءؤا «4» واو با الف است. و لؤلؤا «5» به درستی گذشت هر باب را پناه.

و مع ضمیر جمیع أولیاء بلا واو و لا یاء فی مخفوضه کثرا

و با ضمیر جمع، أولیاء بی‌واو است. و نیست یاء در خفض کرده شده او بیش شد یعنی در بیشتر مصحف‌ها بی‌یاء است. «6»

و قیل إن أولیاؤه و فی ألف ال بناء فی الکلّ حذف ثابت جدرا

و گفته شد إن أولیاءه إلّا المتّقون «7» بی‌واو است. و در الف بنا در همه انداختن ثابت است که سزاوار شد.

باب رسم الألف واوا باب نوشتن الف واو

و الواو فی ألفات کالزّکوة و مش کوة منوة النّجوة واضح صورا

و واو در الف‌هایی همچو زکوة «8» و مشکوة «9» [و] منوة «10» [و] النّجوة «11» گشاده

__________________________________________________
(1). قیامه/ 11.
(2). زخرف/ 18.
(3). س: للباب.
(4). ممتحنه/ 4.
(5). حج/ 23؛ فاطر/ 33؛ انسان/ 19.
(6). ح: أولیاء با ضمیر جمع همچو أولیاءهم الطّاغوت [بقره/ 257] و أولیاءهم من الإنس [انعام/ 128]، إلی أولیاءهم [انعام/ 121]، أولیاءکم [فصّلت/ 31] [ه].
(7). انفال/ 34.
(8). بقره/ 43 و 83 و 110 و 177 و 277؛ نساء/ 77 و 162؛ مائده/ 12 و 55؛ اعراف/ 156؛ توبه/ 5 و 11 و
(9). نور/ 35.

(10). نجم/ 20.

(11). غافر/ 41.