(ترجمه و شرح قصیده عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد(گنجینه بهارستان 2 صفحه 63

و در سوره نور «1» و سوره انبیاء «2» و زیر صاد یعنی سوره زمر با هم فی ما هم «3»، فی ما کانوا «4» و در إذا وقعت فی ما لا تعلمون «5» و در سوره روم فی ما رزقناکم «6».

و فی سوی الشّعرا بالوصل بعضهم و إنّ ما توعدون الأوّل اعتمرا

و در جز سوره شعراء «7» به وصل است بعضی قرّاء. و إنّ ما توعدون اوّل یعنی إنّ ما توعدون لآت «8».

باب أنّ ما و لبئس ما و بئس ما

و اقطع معا أنّ ما یدعون عندهم و الوصل أثبت «9» فی الأنفال مختبرا

و جدا نویس با هم أنّ ما یدعون «10» را در حجّ و لقمان نزد ایشان و وصل ثابت شد «11» در انفال أنّما غنمتم «12» در حالی که آزموده شده است.

و إنّ «13» ما عند حرف النّحل جاء کذا لبئس ما قطعه فیما حکی الکبرا

و إنّما عند اللّه «14» نزد حرف سوره نحل آمد همچنین. لبئس ما «15» جدا نوشتن او است در آنچه حکایت کرد بزرگان.

قل بئسما بخلاف ثمّ یوصل مع خلفتمونی و من قبل اشتروا نشرا

قل بئس ما «16» به‌خلاف است بعد از آن پیوسته می‌شود با خلفتمونی «17» و از پیش اشتروا «18» در حالی که بادها همیشه و زنده است.

__________________________________________________
(1). آیه 14.
(2). آیه 102.
(3). زمر/ 3.
(4). زمر/ 46.
(5). واقعه/ 61.
(6). روم/ 28.
(7). آیه 146.
(8). انعام/ 134.
(9). س: أثبت.

(10). حج/ 62؛ لقمان/ 30.

(11). س: ثابت‌تر است.

(12). انفال/ 41.

(13). ق و ض: أنّ.

(14). نحل/ 95.

(15). بقره/ 102؛ مائده/ 62 و 63 و 79 و 80.

(16). بقره/ 93.

(17). اعراف/ 150.

(18). بقره/ 90.