زندگی و اندیشه های علامه طبرسی صفحه 50

صفحه 50

سه خواجه نظام الملک

ابوعلی حسن بن علی طوسی (408یا 410ه .ق 485) در اوایل دوره فعالیت خود و به احتمال، از طرف آلب ارسلان لقب نظام الملک یافت. وی نیز مانند بسیاری از چاکران و خادمان خراسانیِ دستگاه سلجوقی کار خود را در مقام کارگزار دولتی در خدمت غزنویان آغاز کرد. وی هرگز از آرمان خود برای ایجاد استبداد متمرکز غزنوی دور نشد، چنان که در کتاب سیاست نامه، همواره پیروی و تقلید از شاهان نیرومند و جباری مانند سلطان محمود غزنوی و عضدالدوله بویهی را به سلطان سلجوقی توصیه می کند. ابوعلی نزد امام موفق، از علمای شافعی بزرگ نیشابور، شاگردی کرد. این شاگردی به او کمک کرد تا به عقایدش در زمینه فقه شافعی و کلام اشعری سامان دهد، ولی تعصب در تعلیم و تربیت و هواخواهی از این حوزه معرفت را بعدها با ساختن مدارسی در نقاط مختلف ثابت کرد.

با مرگ ابوعلی بن شاذان، وزیر آلب ارسلان، نظام الملک به وزارت رسید و با مرگ چغری (برادر طغرل که امور خراسان بر عهده او بود) نیز مدیر و متولی امور خراسان شد. در زمان پادشاهی آلب ارسلان، نظام الملک در نظارت بر امور امپراتوری، دستی داشت. در مدت هفت سال نخست پادشاهی ملک شاه، نظام الملک قدرتی بسیار در دولت سلجوقی یافت.(1)

دوره پادشاهی آلب ارسلان و ملک شاه، دوران اوج قدرت امپراتوری سلجوقی به شمار می رود. این دوره سی ساله را ابن اثیر «الدوله نظامیه» یا «عصر وزیر بزرگ، نظام الملک» نامیده است.

دستاوردهای این دیوان سالار برجسته ایران در این مدت، عبارت است:


1- سلجوقیان، ترجمه: یعقوب آژند، ص 24.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه