ارمغان اصفهان : در شرح حال علامه آیت الله بهبهانی صفحه 11

جمعی از دانشمندان آنجا از ایشان تقاضا می­کنند که به نجف مهاجرت نموده و در آنجا به افاضه و افاده مشغول گردند، مسئول ایشان مورد اجابت قرار گرفته و به نجف مشرف می­شوند و تا سال 1365 در نجف مشغول تدریس می­شوند، مدت توقف و تدریس ایشان در نجف شش ماه به طول می­انجامد.

مراجعت به ایران:

در طول این مدت مکرر مردم رامهرمز به وسیله تلگراف و نامه از ایشان تقاضای مراجعت به رامهرمز را نموده و جداً از ایشان خواستار می­شوند که به ایران برگشته در شهر آنان به افاده و افاضه مشغول گردند و چون مرحوم آیت الله بهبهانی موافقت نمی­کردند مردم خوزستان به حضرات آیات الله العظام مرحوم آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی و مرحوم آیت الله حاج آقا حسین قمی و دیگر مراجع متوسل گردیده و آنان را واسطه تقاضای خود می­کنند تا مرحوم آیت الله بهبهانی را به مراجعت به خوزستان راضی نمایند و بالاخره در سال 1365 به ایران مراجعت فرموده و در شهر رامهرمز به تأسیس مدرسه دینیه اقدام نموده و جمعی از فضلاء و مشتغلین را در مدرسه جمع­آوری نموده و بدین ترتیب حوزه علمیه در آن شهر تشکیل می­دهند و تا سال 1370 در آن شهر توقف می­فرمایند. بنابراین مجموع سنواتی که مرحوم آیت الله بهبهانی در رامهرمز سکونت داشته­اند حدود سی سال می­گردد.

در خلال این سنوات چندین سفر به مشهد مقدس سفر نموده و مورد استقبال و احترام علماء و دانشمندان قرار می­گیرند.

مرحوم آیت الله بهبهانی در این مدت سی سال به مناسبت دور بودن از مراکز علمی و شهرهای بزرگ آن چنان­که باید و شاید شهرت نیافتند و همچنان مجهول­القدر و خامل­الذکر باقیماندند.

مسافرت به طهران:

در اواخر ماه رمضان­المبارک سال 1370 در اثر عارضه کسالت به طهران مسافرت نموده و مدت دو ماه در پایتخت تحت معالجه و درمان قرار می­گیرند و هر روز عده­ای از علماء و دانشمندان که صیت فضل و دانش ایشان را شنیده بودند در بیمارستان از آن مرحوم عیادت می­کنند و بدین ترتیب عده­ای بیشتر از اهل علم و محترمین به مقامات علمی ایشان واقف می­گردند.

پس از بهبودی مزاج طبق تجویز پزشکان در شهر اهواز توطن اختیار می­کنند.

سکونت در اهواز:

همچنان که ذکر شد از اواخر سال 1370 مرحوم آیت الله بهبهانی طبق تجویز پزشکان و استدعای