ارمغان اصفهان : در شرح حال علامه آیت الله بهبهانی صفحه 49

آیت الله بهبهانی در بستر بیماری:

مسافرت به تهران:

در اردیبهشت 1354 که ضعف کلی بر مزاح آیت الله بهبهانی غلبه کرده بود جهت معاینه و معالجه ایشان را به تهران برده و چندین روز در یکی از بیمارستان­ها بستری نمودند. در این ایام دومرتبه حال ایشان برگشته ودر اغماء فرو رفتند و سپس بهبهودی جزئی حاصل نموده و بعد از مرخصی از بیمارستان و چند روز استراحت به اصفهان تشریف­فرما شدند و چون وضع مزاحی ایشان مقتضی نبود مراسم استقبال مانند سال های قبل انجام نشد.

یکی از علماء و مدرسین و ائمه جماعت تهران که سال­ها در تهران و قم و نجف نزد اساتید تلمذ نموده است بیان داشت که: پس از آنکه وضع مزاحی مرحوم آیت الله بهبهانی کمی بهتر شده بود و از حالت اغماء بیرون آمده بودند به عیات ایشان رفتم و در ضمن دیدن مسئله­ای علمی از غوامض مسائل عنوان شد. مرحوم آیت الله بهبهانی با حال نقاهت و ضعف کلی شروع به جواب فرمودند و گاهی نفس ایشان به شماره می­افتاد و مدتی مکث می­کردند و سپس دنباله مطلب را می­فرمودند و به طوری موضوع را بیا داشتند که من پس از سال­ها تحصیل در نزد اساتید، متوجه اصل مسئله و جواب شدم و دانستم که تا این تاریخ موضوع را درک نکرده بودم.

آیت الله بهبهانی در اهواز:

در ماه­هایی که مرحوم آیت الله بهبهانی در سال 1354 خورشیدی در اصفهان بودند ضعف و نقاهت به کلی بر ایشان غلبه داشت به طوری که فقط پنج روز از ایام ماه مبارک رمضان در مسجد شاه اقامه جماعت فرمودند و جلسه درس در منزل ایشان منعقد می­شد و پس از مراجعت به اهواز ضعف بر ایشان غلبه کرده و به بیمارستان منتقل شدند و جلسه در منزل ایشان منعقد می­شد.

وضع مزاجی ایشان در بیمارستان گاهی اندکی بهتر بود و پزشکان اظهار امیدواری می­کردند و گاهی نیز در حالت اغماء بودند.

پرستار مخصوص ایشان که ضمناً راننده ایشان نیز بود (حاج آقا رحیم ملکیان) نقل نمود که در تمام مدت بیمارستان که گاهی ظاهراً در حال اغماء و بیهوشی بودند کملاً هوشیار بودند و افراد را نیز خوب می­شناختند لکن از شدت ضعف چشم­ها ر ابر هم می­نهادند و با کسی صحبت نمی­کردند و دائماً مشغول ذکر و تسبیح و تهلیل بودند.