ارمغان اصفهان : در شرح حال علامه آیت الله بهبهانی صفحه 55

از پیش متأسف و غمگین شدند به دو علت: یکی از دست رفتن چنین پیشوای عالیقدری و دیگر آنکه چرا تا آن موقع آن­چنان که باید حضرتش را نشناخته و از مصباح هدایتش فوایدی برنگرفته­اند.

در رثای آیت الله بهبهانی:

در فوت مرحوم آیت الله بهبهانی عده­ای از گویندگان و شعرا مرثیه­ها و ماده تاریخ­ها گفتند که ذیلاً جهت تکمیل این یادداشت­ها چند نمونه از آنها نقل می­شود:

1 مرثیه و ماده تاریخ که حضرت آیت الله عالم جلیل آقای آقا شیخ مجتبی حاتمی لنکرانی از مدرسین طراز اول اصفهان که پس از وقایع سال 1391 هجری قمری از عراق به ایران مهاجرت فرموده و در اصفهان سکونت اختیار نموده­اند گفته­اند.

انانی ضاحیاً نبأ شجانی

فکدر صفو عیشی مادهانی(1)

فیالله من خطب فجیع

مریر الحزن والمأسی(2) سقانی

تری الدهر الخؤن عل ابن حوا(3)

یثیر رزیه فی کل آن

وای فتی شهدت یطیب نفساً

خلی البال من ریب(4) الزمان

فلو عمرت الفاً عمر نوح

یمر بک الدهور وأنت فانی

بنو الحمرا(5) بنو اصرحاً مشیداً

فظل الصرح ینعی کل بان

1- . مادهانی: ما اوقفنی فی الداهیه ایالمصیبه.
2- . المأسی: مصدر میمی بمعنی السوء
3- . ابن حوا: ای البشر المتولد منها
4- . ریب: جمع الریبه
5- . بنو الحمرا: ملوک من العرب کانوا فی اندلس