دائره المعارف طهور: اعلام صفحه 567

علامه طباطبایی در این زمینه می گوید: «ابراهیم به داعی الزام خصم و ابطال الوهیت اصنام، این جمله ها را گفت و در جملات بعدی مراد خویش را کاملا روشن ساخت؛ آیا به غیر از خدا چیزی را می پرستید که نه شما را سودی دارد و نه زیانی. نه آن که به طور جدی بخواهد خبر دهد که بزرگ آنها دست به این کار زده است.»

من_اب_ع

مصطفی عباسی مقدم- اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان

سید محمدحسین طباطبایی- ترجمه المیزان- جلد 14 صفحه 452، 82

احمدبن محمد ثعلبی- قصص الانبیاء- صفحه 86 - 87

محمد بن جریر طبری- تاریخ طبری- جلد 1 صفحه 171

سید نعمت الله جزایری- قصص الانبیاء- صفحه 113

کلی__د واژه ه__ا

پیامبران حضرت ابراهیم (ع) تبلیغ توحید تاریخ باورها در قرآن برهان

شبهه عدم عصمت حضرت ابراهیم علیه السلام در قرآن

اصل شبهه برخی بر اساس مبانی نقلی شبهه ای را در مورد عصمت حضرت ابراهیم (ع) ذکر نموده اند که خداوند در سوره انعام می فرماید: «فلما جن علیه اللیل رأی کوکبا قال هذا ربی فلما أفل قال لا أحب الآفلین* فلما رأی القمر بازغا قال هذا ربی فلما أفل قال لئن لم یهدنی ربی لأکونن من القوم الضالین؛ پس چون شب بر او تاریک شد، ستاره ای دید. [برای احتجاج با مشرکان] گفت: این پروردگار من است، آن گاه چون افول کرد، گفت: زوال پذیران را دوست ندارم. و چون ماه را تابان دید، گفت: این پروردگار من است، و چون فرو شد، گفت: اگر پروردگارم مرا هدایت نکند بی گمان از گمراهان خواهم شد.» (انعام/ 76- 77) آنها به این آیات استدلال نموده اند که چرا حضرت ابراهیم که قهرمان مبارزه با شرک است، این گونه سخن گفته است، و هنگامی که گمان کرد ماه خدای اوست و گفت: «فلما افل قال لا احب الافلین» دچار شرک شده و این با عصمت ایشان منافات دارد.