- مقدمه مؤلّف 1
- سوره حمد 3
- سوره بقره 4
- سوره آل عمران 31
- سوره نساء 39
- سوره مائده 46
- سوره انعام 58
- سوره اعراف 71
- سوره انفال 76
- سوره توبه 79
- سوره یونس علیه السلام 85
- سوره هود 87
- سوره یوسف علیه السلام 90
- سوره رعد 94
- سوره ابراهیم علیه السلام 98
- سوره حجر 99
- سوره اسراء 101
- سوره کهف 111
- سوره مریم علیها السلام 124
- سوره طاها 128
- سوره انبیاء 136
- سوره حج 144
- سوره مؤمنون 151
- سوره نور 158
- سوره فرقان 166
- سوره شعراء 172
- سوره نمل 174
- سوره نحل 179
- سوره قصص 187
- سوره عنکبوت 194
- سوره روم 198
- سوره لقمان 202
- سوره سجده 205
- سوره احزاب 208
- سوره سبأ 212
- سوره فاطر (ملائکه) 214
- سوره نمل 218
- سوره صافات 220
- سوره یس 223
- سوره زمر 229
- سوره مؤمن 232
- سوره فصلت 234
- سوره شوری 236
- سوره محمد صلی الله علیه و آله و سلم 240
- سوره ق 244
- سوره های ذاریات و طور 247
- سوره الرحمن 249
- سوره های واقعه و حدید 251
- سوره های طلاق و تحریم 254
- سوره معارج 256
- سوره های نوح علیه السلام و مدّثر 258
- سوره قیامت 260
- سوره های دهر و نازعات 262
- سوره تکویر 264
- سوره های مطففین و انشقاق 267
- سوره های بروج و طارق 268
- سوره های اعلی و زلزال 270
- سوره های ضحی و تین 273
- سوره های فجر و شمس 275
- سوره های علق و عادیات 277
- سوره های قارعه و تکاثر 279
- سوره های همزه و توحید و ناس 281
سوره عنکبوت
«فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ» عنکبوت/3
379. قدیم بودن علم خدا با صدق و کذب که حادثند چگونه سازگار است؟
جواب: راست گفتن و دروغ گفتن افراد حادث است نه قدیم، ولی علم خدا قدیم است، چون از ازل می دانست صادق کیست و کاذب کیست، امّا علم به آنان در وقت وقوع و وجود آنان درست مانند معلوم، حادث است، از این جهت عالم بودن خداوند را مانند صادق بودن افراد با وصف حدوث ذکر کرد و صفت معلوم را مجازاً برای علم اثبات فرمود، چون در حقیقت علم قدیم ثابت است و معلوم حادث و متغیر و همانطور که علم گویند و منظورشان مجازاً معلوم است وصف معلوم را نیز مجازاً برای علم می آورند.(1)
«وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ» عنکبوت/7
380. آیا به قول احباط و تکفیر در مذهب شیعه وجود دارد؟
جواب: خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی احباط و تکفیر را نسبت به معتزله داده و می گویند: اهل تحقیق این دو را نفی می کنند و خداوند می فرماید: فمن یعمل مثال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره. و به راستی کسی که خدا را عادل داند، البته به احباط و تکفیر قائل نشود، چون اگر دو فاسق را فرض کنیم که در همه کارهای زشت مساوی یکدیگر باشند، ولی یکی از آنها عمل خیر کوچکی انجام داده، نباید
1- روح الجنان، ج9، ص6.