در شعاع جانان صفحه 103

شش ساعت (روزانه) طب را بر اساس کتاب قانون و شرح الاسباب نفیسی درس گرفتم و در پنج شنبه ها و جمعه ها (روزهای تعطیل هفته) درس میگفتم، یک درس، درس قانون  نفیسی بود. اما بعد از این همه در حوزه علمیه قم تصمیم گرفتم کلیهی علوم را غیر از قرآن و علم حدیث و فقه را کنار بگذارم. لذا تصمیم گرفتم و عهد کردم که اگر هر ورقی به من بدهند و لو به میلیون تومان پول آن زمان نخوانم و هیچ چیز مطالعه نکنم و هیچ چیز مطالعه نکنم، مگر کتاب خدا و کتابهای احادیث اهل بیت و فقه آل محمّد علیهم السلام . این امتیازی بود برای من. با اینکه سوابق تحصیلی در رشتهی فلسفه و غیره داشتم، ولی تصمیم گرفتم و تاکنون هم این تصمیم باقی است».(1)

هیچ چیزی برای ایشان ارزشمندتر از اوامر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نبود و نقل میشود: روزی ایشان در محفلی دست یکی از نویسندگان در باب ولایت را بوسیدند و به او فرمودند: تعجب نکنید که چرا دست شما را میبوسم! چون با آن قال الصادق و قال الباقر نوشتید و از امیرالمؤمنین علی علیه السلام دفاع کردید.(2)

هجرت علمی به نجف اشرف

مرحوم آیت الله العظمی سید محمّد باقر موحد ابطحی(قدس سرّه)، در سال 1370 هجری قمری پس از سالها بهره مندی علمی و معنوی از اکابر و اعاظم حوزه علمیه قم، با کوله باری از دانش و اجتهاد، به نجف اشرف هجرت نمودند، تا بتوانند در جوار نورانی اوّلین پیشوای مسلمانان و باب مدینه العلم نبوی، حضرت صدیق اکبر و فاروق اعظم امیرمؤمنان علی علیه السلام، از انفاس قدسی اعاظم و استوانه های فقهی حوزه علمیه کهن نجف اشرف بهره مند شوند.