در شعاع جانان صفحه 122

درباره کتاب «الامامه و التبصره» و تحقیق آن

مثالی میزنم که برخی از این مصادر، چگونه به دست ما رسیده است. یکی از این مصادر، کتاب «الامامه و التبصره» است که به کرامت به دست ما آمد. یعنی تا قبل از زمان من، از زمان مرحوم مجلسی چهار صد سال قبل از این تا به حال در اختیار کسی نبود. از مرحوم آیت الله العظمی حجت استفتاء شده بود و بقلم مرحوم آیت الله العظمی آقای سید محمّد حسین طباطبایی صاحب تفسیر «المیزان» انکار شده بود که این کتاب متعلق به والد صدوق باشد. مرحوم آیت الله العظمی بروجردی فرمودند: هنوز من اثری از کتابهای پدر صدوق را سراغ ندارم و ندیده ام.

عنایت علامه مجلسی به مرحوم علامه

امّا من برای حلّ مشکل، به اصفهان رفتم. مستقیماً به مزار مجلسی اول و مجلسی ثانی رفتم. از اینجا (قم) اول اذان صبح سوار ماشین شدم با یک توسل و رفتم سر قبر مجلسیّین. به ایشان گفتم: من دو هدیه آورده ام، یکی سوره یس و یکی سوره یادم نیست الرحمن یا تبارک، مهمان شما هستم از شما ناشتایی میخواهم، از شما پدر و پسر. دو سوره را ایستاده سر قبر این دو بزرگوار خواندم و رفتم. یک ساعت طول نکشید (در آن کتابی که چاپ کردیم «الامامه و التبصره» شرح حال را نوشتم) که به کرامت مجلسی، نسخه این کتاب از یک کتابخانه گمنام در اصفهان به دست من رسید و من آن را طبع کردم که الآن حاضر و آماده است. این نسخه از کتاب «الامامه و التبصره» که به دست ما آمد، خط مرحوم مجلسی بر آن است. این مصادر که اکنون هست، حتی بعضی از آنها در فصلنامه «تراثنا» آمده است یا بعضی دیگر در نشریه علوم الحدیث، به عنوان رساله چاپ شده است، آنها را هم استخراج کردیم به قرون اول و ثانی و ثالث، تا هر کجا که رسیده است.