در شعاع جانان صفحه 134

به خودِ سر و خود پا بشود. کلمه «بای للالصاق» از بین رفت. زیرا باید کلمه باء را برای تأکید بر مسح بگیریم، در حالی که باء تأکیدش از خود مسح بیشتر نیست. پس نمیتواند للتأکید باشد. اما اگر باء به آن معنا باشد که امام باقر علیه السلام میفرماید: «الباء للتبعیض»، به نکات مهمی میرسیم. امثال این مطلب در قرآن بسیار است.

چرا ما باید در قرآن کوتاهی کنیم؟ اوّل علتش این است که دانشمندان در هر عصری به قدر قدرت و وسع خودشان کار کرده اند، ولی قرآن اوسع از اینهاست. (1)

آیه ی وراثت از منظر علامه ابطحی قدس سره

مرحوم علامه میفرمودند: آیهای در قرآن هست که بدون آنکه نیاز به مراجعه به سایر آیات و روایات نماییم، بر امامت معصومین علیهم السلام دلالت میکند. و آن آیه 33 سوره مبارکهی فاطر است.

(ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَینَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ)

این آیهی مبارکه بدون نیاز به توجیه، تأویل و قرینهی خارجی و صرفاً با تکیه بر مفردات، ترکیب و هیأت آن میتوان بر اصل امامت، انتصابی بودن آن از ناحیهی خداوند و انحصار آن در معصومین علیهم السلام استناد نمود. پس از فرمایشات مرحوم علامه، یکی از فضلا پیرامون رهنمون تفسیری ایشان شروع به تحقیقات میکند و نتیجه آن را در کتابی با عنوان آیهی وراثت در اختیار علاقمندان قرار میدهد. آنچه از مبنای فکری مرحوم علامه در آیهی وراثت بدست میآید بدین شرح میباشد:

1. محتوای کلی سوره فاطر، منعکس کنندهی اصول اساسی دین اسلام (توحید، معاد و نبوت) است.