در شعاع جانان صفحه 152

در علوم عقلی و فلسفی صاحب نظر بودند، اما علاقهای به آن نداشتند. در تفسیر قرآن کریم هم اثری بینظیر به عنوان «مدخل تفسیر القرآن الکریم» دارند که حضرت آیت الله العظمی سبحانی دام ظله فرمودند ما در تفسیر موضوعی از ایشان الگو گرفتیم.(1)

فعالیتهای انجام شده تحت تحقیق و نظارت علمی بر فعالیت محققان و مجاهدتهای شبانه روزی مرحوم علامه، در زمینه های مختلف علمی که  تاکنون قریب بر یکصد مجلد از آن منتشر شده است بدین شرح میباشد:

الف. دعا و زیارت

اشاره

یکی از الطاف الهی و نعمتهای او بر بندگان ضعیفش این است که به آنها اجازه فرمود با او سخن بگویند و راز و نیاز نمایند، بلکه آنها را دعوت نمود و فراخواند و فرمود: (ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ) (2)و ترک آن را تکبر خواند و بر آن وعده جهنم داد. لذا سیره انبیاء و اولیای الهی کثرت دعا و تضرع و ابتهال بود.

امام صادق علیه السلام نیز در توصیف امیر مؤمنان علی علیه السلام فرموده اند:«کان امیرالمؤمنین رجل دعّا؛ امیرمومنان بسیار دعا کننده بود».(3)

اولیای الهی دعا را  عبادت بلکه روح عبادت و وسیله تقرب بنده به پروردگارش معرفی نمودند و شیوه دعا کردن را به ما آموختند، و راه ارتباط خلق را با خالق گشودند که در سایه سار آن انسان بتواند روح خود را پرورش دهد و مدارج کمال را بپیماید و با انس به پروردگار که در پرتو دعا حاصل میشود از اطمینان و آرامش روحی و فکری برخوردار شود.

1- اقتباسی از مجله منتظران
2- غافر،61
3- کافی، ج 2، ص466