در شعاع جانان صفحه 198

مخصوصاً در قسمت حفظ و نشر اخبار و آثار اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و در عرصه تألیف و تصنیف جایگاه رفیع و عظیمی داشتند.

عدم پذیرش زعامت و مرجعیت شیعه

مرحوم علامه که تمامی مسیرها و منازل منتهی به فقاهت و اجتهاد و مرجعیت را در نهایت عظمت پیموده بودند، با نهایت تواضع و بزرگواری از این موقعیت والا گذشتند و این مسئولیت خطیر را به دیگران وا نهادند.

وقتی از ایشان درباره مرجعیتشان سؤال میشد میفرمودند: «من را برای امر دیگری قرار دادند و وظیفه ام چیز دیگری است».

پس از ارتحال مرجع عالیقدر شیعه، مرحوم آیت الله العظمی آقای حاج سید محمّد رضا موسوی گلپایگانی(قدس سرّه)، عدهای از بزرگان حوزه علمیه قم از مرحوم علامه درخواست نمودند که وارد میدان مرجعیت تقلید شوند، و رساله علمیه در اختیار مردم با ایمان قرار دهند، و اظهار داشتند که: با توجه به سوابق شما در محافل علمی و درسهای برجستهی حوزه علمیه بالأخص در محضر مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(قدس سرّه)، و عنایت آن بزرگ مرجع جهانی نسبت به شما، شایسته است که دست به کار شوید، و مسئولیت این مقام منیع دینی و اجتماعی را بر عهده بگیرید. ولی مرحوم علامه، اظهار داشتند که: «از من کار دیگری خواسته شده، و موظفم که در احیا و نشر آثار اهل بیت علیهم السلام و علوم و احادیث آن ها، اقدام کنم، و به هیچ عنوان در میدان مرجعیت وارد نمیشوم».

البته، آن بزرگمرد، در حمایت از مقام مرجعیت، و پشتیبانی از مراجع عالیقدری که در امر ولایت اهل بیت علیهم السلام کوشا بودند، از هیچگونه اقدامی فرو گذار نبودند، و با کمال تواضع، از اقران خود، که در جایگاه رفیع مرجعیت، انجام وظیفه مینمودند، حمایت نموده، و از امکانات اجتماعی و معنوی و روحی خود، برای موفقیت آنها بهره میگرفتند.(1)