در شعاع جانان صفحه 210

مرحوم علامه عرضه میدارند: «... وَ اَمّا الحَوادِثُ الواقِعَهْ فَارْجَعُوا اِلی رَواهِ حَدیثُنا فَانّهُمْ حُجَّتی عَلَیکُم وَ اَنَا حُجّهُ الله عَلَیهِم...»؛ آنجا بود که مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی(قدس سرّه) صیغهی ملکیت خانهی ایشان را به نام امام زمان ارواحنافداه جاری میکنند و دو دانگ از خانهی ملکی ایشان واقع در خیابان بهار قم در ملکیت امام عصر ارواحنافداه قرار میگیرد.(1)

روی گردان از دنیا

لباسهای مرحوم علامه، بسیار ساده و مندرس بود و هیچگاه در پی استفاده از لباسهای قیمتی و زینتی نبود. ایشان میفرمود: لباس هایم را خودم میشویم و وظایف شخصی خود را بر عهده کسی نمیگذارم. سعی شان نیز بر آن بود که در حد ضرورت بپوشند. توجهی به زخارف دنیا نداشتند و بیشتر به خدمت و وظیفهی خود میاندیشیدند.

بارها تجار و بزرگان اصفهان و...، وسایلی جهت آسایش ایشان فراهم مینمودند و برایشان میفرستادند، ولی ایشان آنها را رد نموده و به زندگی ساده و طلبگی خود اکتفا مینمودند.

ایشان میفرمود: از سن 19 سالگی که به قم مشرف شدم، حتی چشم امید به کمکهای مادی پدرو مادرم نیز نداشتم و از ارث و میراث پدری نیز هیچ استفاده و بهرهای نبردم، در واقع از کسی توقع نداشتم و ندارم و تنها تکیه ام به خدا و نگاهم به لطف و عنایت امام زمان ارواحنافداه است.

صفت انقطاع الی الله و روی برگردانی ایشان از دنیا الگوی مناسبی برای رهروان این راه مقدس است که امیدی جز خدای متعال در دل نداشتند و همواره به آن افتخار میکردند و میفرمودند: «خدای خوبی دارم».

مرحوم علامه در خوراک به خوردن غذاهای لذیذ و مقوی و خاص مقید نبودند و هر چه بر سر سفره میآوردند، همان را میل و در خوردن غذا به حداقل اکتفا