در شعاع جانان صفحه 234

منزلشان خدمت ایشان میرسیدیم و ایشان فیشهایی با ابتکار و ذوق خودشان درست کرده بودند، که دویست هزار عدد بود و ما باید آنها را مرتب کرده و به ترتیب حروف الفبا مینوشتیم.

همت عجیبی داشتند و از کار خسته نمیشدند و در خاطرم هست که شبی یک مسئله رجالی را که میخواستند دنبال کنند، کتابهای تهذیب و استبصار و کافی را زیر و رو کردند و تا ساعت 11شب ما را نگه داشتند.

چنین صبری داشتند، چنین حوصله و دقتی داشتند. از زهد و وارستگی ویژهای برخورداری بودند. یک منزل ساده داشتند که که کانون انتشار و تحقیق بود. ما 14 نفر بودیم که در منزل ایشان کتابها را مینوشتیم و تحقیق و بررسی میکردیم. عصرها هم که کمی خسته میشدیم با چای و پولک اصفهانی که خیلی هم دلچسب بود از ما پذیرایی میکردند.

پای بند به عهد با امام زمان ارواحنافداه

مرحوم علامه میفرمود: من روزی که به لباس روحانیت در آمدم و عمامه بر سر گذاشتم با خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حاضر و ناظر عصر خودمان عهد بستم که در راهش هر کار شایستهای که از دستم ساخته شود و برآید انجام دهم و رضایت خدا و بندگانش را حاصل نمایم و در مقابل دشمنان دین هم کوتاه نیایم و هر خطری را به جان بخرم و با حرف و حدیث مردم از مسیرم خارج نشده و در راه خدا قدم بردارم.

راهی که به خاطر شناخت آن سالها در حوزه ها درس خوانده ام و در محضر بزرگ ترین و نام آورترین مراجع عظام و آیات عظام حاضر شده ام و از اقیانوس معارف بلند آنها حکمت ها، معرفت ها، دانش ها، و فقاهتها و علوم مختلفه را فرا گرفته ام و در به کار بستن و عملی کردن آنها لحظهای درنگ نکرده ام و عمر خود را هدر نداده ام.