در شعاع جانان صفحه 248

ضروریات دین میدانستند و تأکید مینمودند که نباید در این راه از هیچ کوششی دریغ کرد و میبایست با دعا و استغاثه از خدای متعال این موهبت الهی را تمنا کرد. از اینرو مداومت بر دعای «اللهم عرفنی نفسک...» را از یکی از وظایف شیعیان در عصر غیبت تلقی میکردند.

مرحوم علامه و دعا برای سلامتی امام زمان علیه السلام

ایشان در هر محفلی که حضور مییافتند، به همگان دستور میدادند که برای سلامتی امام زمان ارواحنافداه و صیانت حضرت از خطرات و بلایایی که جان امام را تهدید میکند دعا کنند و بارها امر به قربانی نمودن برای سلامتی حضرت میکردند و ختومات سنگینی را در این امر متحمل میشدند.

آن بزرگوار مقید به (قربانی) زیاد بودند و اکثر صدقات بزرگشان به این صورت بود و سیره شان این بود که از طرف حضرت زینب و حضرت ابالفضل علیهما السلام برای سلامتی آقا امام زمان ارواحنافداه قربانی مینمودند و گوشت آن را بین همه اعم از ارحام، طلاب، مؤمنین و فقرا تقسیم مینمودند. و میفرمودند: دوستان! برای حفظ جان امام صدقه بدهند، نخست قصد و نیتش سلامتی امام زمان، سپس سلامتی خود و اعضای خانواده اش، آن هم در پناه امام زمان را لحاظ کند که این به قبول نزدیکتر است تا آنکه بخواهد صرفاً برای سلامتی خود صدقه بدهد.

می فرمود: نماز استغاثه به امام زمان را هر روز (با این کیفیت که پس از سوره حمد، سورهی انّا فتحنا میخوانم) بجا میآورم و بر خواندن صلوات ضراب اصفهانی نیز مداومت دارم.(1)

در این خصوص میفرمودند: در عالم رؤیا مرا به مداومت بر این صلوات (که از اعمال عصر روز جمعه است) سفارش فرمودند.