در شعاع جانان صفحه 257

زیاد، عدهای از مهندسین و تحصیل کرده های دانشگاهی و محققین و علماء بزرگوار شرکت داشتند و آن چنان زلزلهای معنوی در روح و روان حاضرین در مجلس افتاد، که عجیب و استثنایی بود.

آنچه برای بعضی از صاحب نفسهای اهل دل، مورد توجه قرار گرفته بود، این بود که مقارن گفتن جمله ی: کفن باز شد و دو دست حضرت زهرا علیها السلام بیرون آمد. بوی حنوط در مجلس به مشام رسید و با توجه به این که بر سینهی آن حضرت از حنوط بهشتی مخصوص مالیده شده بود بعد از هزار و چهارصد سال افاضهی غیبی توسط حنوط بهشتی متعلق به حضرت زهرا علیها السلام مجلس را در برگرفت و همهی حاضرین به وضوح آن بوی خوش را استشمام نمودند.(1)

مرحوم علامه و عریضه نویسی به محضر امام زمان علیه السلام

یکی از سنتهای حسنه و ویژهی مرحوم علامه از دوران کودکی تا آخر عمر شریفشان، عریضه نوشتن ایشان به محضر مبارک امام زمان ارواحنافداه بود که آن را از مادر مکرمه شان آموخته و به ارث برده بودند، که عصر روز جمعهی  هر هفته، زمانی را به نوشتن عریضه به ساحت مقدس امام زمان ارواحنافداه اختصاص میداد و در طول مدت عمر شریفشان هیچگاه این عمل روحانی را ترک نفرمود.

ایشان معتقد بودند این عریضه بدون واسطه و مستقیم در دستان مبارک امام زمان ارواحنافداه قرار میگیرد.

در آن ساعت شریف، هیچ کسی را به حضور نمیپذیرفت و تنها با مولایش خلوت میکرد.

در هنگام نوشتن عریضه، اشک از چشمان مبارکش مانند نهری جاری بود و بسیار ملتهب و سوزناک قلم بر لوح کاغذ میفشرد و در خود شکسته میشد و درد و دلهای خود را برای مولایش مکتوب مینمود.