در شعاع جانان صفحه 258

ایشان در این عریضه به غیر حاجات و درد و دلهای خود، دردها و مشکلات مردم و التماس دعاهایی که به ایشان عرضه میشد را مینوشت و آن را از آقا و صاحب خود طلب میکرد. پس آن را در میان گلی پاک قرار داده و به آب میانداختند.

بسیاری از بزرگان و مراجع  به ایشان میگفتند که ما را در عریضه های خود یاد کنید و برخی از مراجع نیز عریضه های خود را به مرحوم علامه میدادند و از ایشان میخواستند ایشان آن را برای حضرت بفرستند.و معتقد بودند که امام عصر ارواحنافداه عریضه های ایشان را بیجواب نمیگذارند.!

حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقای حاج سید تقی علوی دام عزه از نوادگان مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی(قدس سرّه)، به نقل از مرحوم آیت الله موحد ابطحی(قدس سرّه) میفرمود: عصر جمعه که عریضه را به محضر مبارک حضرت بقیت الله ارواحنافداه مینویسم، یکشنبه جواب آن را میگیرم که آیا آن حاجت شدنی است یا خیر!، آیا امر انجام میشود یا خیر؟! و همواره در عریضه هایم هر کاری که در طول هفته در زندگی ام انجام داده ام را را به خدمت حضرت گزارش میدهم.

عریضه به امام زمان در رودخانه تایمز لندن و بر آورده شدن دو حاجت

آیت الله زاده آقای حاج سید محمد باقر گلپایگانی دام عزه می فرمودند: وقتی مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی(قدس سرّه) کسالت پیدا کرده و به لندن رفته بودند، یکی از افرادی که ایشان را همراهی نمود، مرحوم آیت الله آقا سید محمّد باقر موحد ابطحی بودند. ایشان آنجا نیز طبق معمول جمعه ها، عریضهای به محضر مبارک امام زمان ارواحنافداه نوشتند و در آن عریضه، شفای آیت الله العظمی گلپایگانی(قدس سرّه) را از امام زمان ارواحنافداه مسألت نمودند که با عنایت آن ولی دوران، حیات آن پیشوای بزرگ دینی، سه سال دیگر ادامه پیدا کرد.(1)