در شعاع جانان صفحه 321

بعد از نزول آیه شریفه تطهیر رسول خدا صلی الله علیه و آله برای مدت شش ماه هر روز هنگام رفتن به مسجد برای اداء فریضهی صبح مقابل خانه حضرت زهرا علیها السلام توقف مینمود و با صدای بلند این آیه را قرائت میفرمود تا برای کسی هیچ گونه ابهامی باقی نماند.

خواندن این حدیث شریف مجتمعاً که فضیلت آن در ضمن حدیث آمده و نزول رحمت الهی را برای آن جمع به همراه دارد (بلکه منفرداً) مورد عنایت فقها و مراجع بزرگ از دیر زمان تاکنون بوده و همانند ختومات مأثوره و مجربه نوعی توسل است که آثار عجیبی در قضاء حوائج و برطرف شدن گرفتاریها و مشکلات و زائل شدن غم و اندوه را با وجود آداب و شرائط استجابت دعا در بر دارد، و ما هم به فضل الهی از فیوضات این حدیث شریف بیبهره نبودهایم.

سید محمّد باقر موحد ابطحی

11 جمادی الاولی 1432

القول المعتبر فی مولد الامام موسی بن جعفر علیهما السلام

یکی از موارد مهمی را که مرحوم علامه در صدد بر آمدند که در مقابل انحراف تاریخی آن بایستند و آن را اصلاح کنند، موضوع تاریخ شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام و ولادت حضرت امام کاظم علیه السلام است.

سیرهی مستمرهی مراجع عظام و علمای حوزه های علمیهی قم و نجف اشرف و سایر مشاهد مشرفه این بود که روز هفتم ماه صفر را به عنوان شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام اقامهی عزا میکردند و از جمله آن اعاظم میتوان از مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبد الکریم حائری(قدس سرّه)، مؤسس حوزه علمیه قم نام برد که بر تعطیلی دروس حوزه های علمیه و اقامهی عزا بر آن وجود شریف اصرار داشتند و به دستور ایشان بازار قم تعطیل میگردید و از زمان حیات آن بزرگوار تاکنون نیز بر این منوال باقی است.