در شعاع جانان صفحه 357

کردند و با نوشتن نامه و تومار به بزرگ مرجع روزگار حضرت آیت الله العظمی بروجردی درخواست مینمایند که آقا سیّد محمّد باقر موحد ابطحی اصفهانی را به عنوان نماینده تامالاختیار خود به اقلید بفرستند و آقا هم با این درخواست اهالی اقلید موافقت نموده و با حکم ایشان من رسماً تبلیغات دینی و خدمات اجتماعی را در اقلید و مناطق اطراف شروع کردم.

با آن روضهی رفع کسادی که مرحوم علامه در ابتدای ورود به شهرستان اقلید در بازار خواندند، بازار چنان رونقی گرفت که دیگر روی کسادی ندید و با توسعه شهری امروزه در حد، خود پررونق شده است.(1)

قدم اوّل مرحوم علامه در اقلید، ساخت حمام و درمانگاه

مرحوم علامه که از همان دوران جوانی دارای نبوغ فکری و فروغ علمی و روحیّه جهادی و خدمات اجتماعی و ذوق و استعداد بالای تبلیغات اسلامی وآیندهنگری بودند، به نمایندگی تامالاختیار از سوی مرجعیت قدم به عرصه اجتماع و تبلیغ و خدمت و منبر و جماعت نهادند؛ در حالی که مصمّم و با اراده و با برنامه و کارنامه و با نگاه بلند به آینده وارد صحنه شدند و با حشر و نشری کم نظیر و شاید بینظیر با مردم و با دنیایی از تدبیر متوجه میشوند که مردم در امر بهداشتی به جز یکی دو حمام خزینهای که جز آلودگی و انواع بیماریهای واگیر و مرگبار ارمغانی ندارد، چیز دیگری ندارند و با نوبتی بودن این حمامهای خزینهای بین مردان و زنان چه صحنه های ناهنجاری هر روز صبح و عصر در مقابل نگاه های مردم مشاهده میشد. چون آن زمان در اقلید نه آب لولهکشی بود و نه کسی حمام خصوصی داشت و نه عملاً میتوانست داشته باشد و فقیر و غنی همه باید از همین حمام عمومی استفاده کنند. زنان با وسایل حمام مانند طاس و طشت و بقچه که مخصوص آن زمان بود، کنار کوچه و بازار به انتظار فرا