در شعاع جانان صفحه 368

این برنامه ها را هم همزمان با کارهای عمرانی پیش میبردند، امّا رشد و آگاهی مردم هم سبب شد تا معظم له در این بعد سرمایهگذاری ویژه بنمایند و برای تحقق این هدف به اعزام مبلغان دینی و طلّاب اسلامی توجه خاصی مبذول ساختند، تا در شهر و روستاها در رشد و آگاهی دینی و اجتماعی مردم مؤثر باشند. با آن که خود در شهر اهل منبر و خطابه و جماعت و جمعه بودند ولی دائماً نمیتوانستند در روستاها باشند، امّا مرتب سرکشی میکردند و بر همهی امور اشراف داشتند و در میان عشایر چادر به چادر و در روستاها، روستا به روستا میرفتند تا هم پیام دین را به آنها برسانند و هم گرهگشای آنها و رافع اختلافاتشان باشند.

اعزام مبلغ به مناطق مختلف

مرحوم علامه، سالیانه ده ها مُبلغ دینی را به بیش از هفتاد روستا و آبادی و شهرستان اقلید و سرحدات آن به خصوص در ماه های صفر و محرّم و رمضان اعزام میکردند و تمام مخارج و هزینه های آنان را هم خودشان تأمین مینمودند، با این که اداره و مؤسسهای هم مختص تبلیغات نداشتند، امّا کارشان در این خصوص هم از یک اداره فراتر میرفت و همه را مدیریت و سازماندهی میکردند.

حجت الاسلام والمسلمین آقای حاج سید حسین موحد ابطحی دام عزه، در این باره میفرمود: در سال 1351 شمسی که ملبس به لباس روحانیت شدم، برای انجام وظیفه در سفرهای تبلیغی با آیت الله موحد ابطحی صحبت نمودم و ایشان در ایام تبلیغی ماه صفر، بعد از رفتن به اقلید، با من تماس گرفته و از من خواستند تا به طرف روستای امامزاده اسماعیل واقع در انتهای سرحدات، نزدیک به مرودشت حرکت کنم و با آیت الله سید علی موحد ابطحی که در آن محل، مشغول تبلیغ بودند، همراه شوم.

چند روزی را در مسجد و حرم امامزاده و سپس در مناطق و روستاهای دیگر منبر میرفتم. در یکی از اوقات حضور من در اقلید، از روستای بزرگ دشتک، مرا برای تبیلغ در ماه مبارک رمضان دعوت کردند.  به همین جهت به مرو دشت و از