در شعاع جانان صفحه 404

بارها تا مرز شهادت پیش رفت و در دفعات متعدد توسط ساواک دستگیر و مورد اهانت و جسارت و تهدید قرار میگرفت، با این حال لحظهای از پیشبرد اهداف امام و انقلاب برای رسیدن به نظام اسلامی و حاکمیت دینی کوتاهی نکرد و در شهرستان اقلید که حوزهی خدمت و مأموریت دینی و حوزوی ایشان بود، با تمام وجود پیشتاز  مبارزه با طاغوت بود و همواره با خطبه های آتشین و پیامهای دلنشین حماسه آفرینی میکرد و تا پیروزی انقلاب،در اوج رشادت، در صف مقدم تظاهرات حرکت میکرد و رهبر و جلودار مردم اقلید امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بود.

مرحوم علامه در دوران پر فراز و نشیب انقلاب، هر شب و هر روز در مساجد و حسینیه های شهر منبر میرفتند، و با کفنپوشی و شرکت مستمر در راهپیماییها، در میادین بر علیه دشمنان دین و نظام ستم شاهی، خطبه های آتشین و حماسه آفرین ایراد مینمودند. برخی اوقات موقعیت حساس آن زمان اقتضاء میکرد که ایشان در مکانی پنهان شوند تا وضعیت به حالت عادی برگردد، چرا که هر لحظه ممکن بود، شهادت ایشان توسط ساواک رقم بخورد.

دکتر عبدالوهاب طالقانی در این باره مینویسد:

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، در اوج مبارزات مردم ایران با رژیم پهلوی،آیت الله سید محمّد باقر موحد ابطحی، رهبر و زعیم معنوی مردم اقلید بودند که در طول سالیان متمادی با تبلیغ و زحمات دینی ایشان در بین مردم اقلید، مردم این سرزمین علاقه و ارادت و ایمان خاصی به این بزرگوار داشتند.

هنگامیکه در تابستان 1357 مبارزات مردم شدت گرفته بود، رژیم سفاک پهلوی و سازمان ساواک شخصیتهای برجسته دینی را تحت تعقیب و مراقبت قرار داده بود و امنیت آنها در خطر بود. بدین خاطر آیت الله ابطحی در اقلید در اختفاء بسر میبردند و مردم با ایمان اقلید با همه وجود از ایشان حمایت و پشتیبانی میکردند.

یازدهم ماه رمضان 1398 قمری، مصادف با 25مرداد 1357 شمسی بود که بدلیل حکومت نظامی در اصفهان و ناامنی شدید، من به همراه خانواده و همسر و