در شعاع جانان صفحه 405

فرزند آقا هدی (زیرا آقا سید هدایت الله در زندان اوین، توسط رژیم زندانی بود) به اقلید سفر کردیم و به منزل آقای رستگار وارد شدیم. و پس از ساعاتی با رعایت مسائل امنیتی به محل اختفاء ایشان رفتیم و خدمت ایشان رسیدیم ودرباره مسائل موجود مذاکره کردیم، پس از آن بنا شد مسئله آیت الله ابطحی در اقلید با آیت الله العظمی سید محمّد رضا گلپایگانی(قدس سرّه) مطرح شود و از ایشان کسب تکلیف شود. هنگامی که موضوع با آیت الله العظمی گلپایگانی مطرح شد، ایشان دستور فرمودند: «شرایط اقتضاء نمیکند که به حالت اختفاء باشید».

من در اقلید خدمت آیت الله ابطحی رسیدم و پیام آیت الله العظمی گلپایگانی را ابلاغ کردم.

پس از آن با وجود خطرات شدید و ناامنیهای گستردهای که توسط عوامل شاه در منطقه بود، آیت الله ابطحی از اختفاء بیرون آمدند و بصورت علنی به مبارزه ادامه دادند تا منجر به پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه 1357 شد.(1)

سخنرانیهای تاریخی در مبارزات انقلابی

مرحوم علامه که خود را سربازی برای مقابلهی با ظالمان میدید، در یکی از خطابه های تاریخی خود، در مسجد جامع اقلید امام زمان علیه السلام سخنرانی تندی بر علیه شاه و هیئت حاکمه داشتند و فرمودند:

«عظمت و آقایی یک ملت و مملکت و سیادت آن و حراست صیانت مرزهای دینی، فرهنگی و جغرافیایی و علمی و اقتصادی و نظامی آن در وهلهی اوّل، به پادشاه آن ملّت و حاکم و زمامدارآن مملکت برمیگردد و مسئولیت متوجه اوست، و اینها در صورتی میسر میشود که خود آن پادشاه و حاکم، آقا و عزیز باشد و فرّ پادشاهی و عظمت و آقایی داشته باشد، امّا وقتی پادشاه مملکت ما به جای آقایی، نوکری اجنبی میکند و به جای عزّت گرفتار ذلّت است، و سلطنت پوشالی و توخالی او در ضلالت فرو رفته، و شیرازهی نظامش از هم بریده، و به