در شعاع جانان صفحه 443

نمودند و در هنگام دعا در حالی که به شدت میگریستند و به شدت اشک میریختند و فرمودند: دوستان چند روزی است از خود عربها بسیار شنیده ام که مدت هاست که در مکه باران نباریده است، امشب بیایید دست به دعا برداریم تا خدای منان باران رحمتش را بر این سرزمین مقدس نازل کند و در احادیث هم داریم که وقتی باران میبارد، دعای مؤمنان هم مقرون به اجابت است. پس با اخلاص و صفا و با حال تضرع و دعا خدا را بخوانید و با این اسماء الحسنی جوشن کبیر نالهی شبگیر داشته باشید تا طلب باران کنیم تا ان شاء الله دعاهای دیگر ما هم به هدف اجابت برسد ونشانهی آمرزش و بخشش ما هم باشد.

ایشان همین مطالب را به زبان عربی فصیح که عرب را شگفت زده کرده بود برای اعراب حاضر در اطرافمان هم بیان فرمودند.

بالأخره ایشان فرازهای دعای عظیم الشأن جوشن کبیر را میخواندند که غوغایی بود و حس و حال عجیبی با آن صوت ملکوتی و صفای باطنی ایشان به حاضرین دست داده بود و همه حال خاصی داشتند، چشمان آیت الله ابطحی بارانی بود و دعای طلب باران را با صدای ملکوتی و انفاس قدسی و عبارت فصیح عربی میخواندند، به گونهای که تعداد زیادی از مسلمانان اهل تسنن هم دور ایشان جمع شدند و با ما همنوا شدند، در حالی که شاهد دعای باران و چشمان گریان و سوز و گداز فراوان حضرت آیت الله موحد ابطحی بودند و از این نحوهی دعا خوانی وحال معنوی و آن جمال نورانی و ابهت ملکوتی اظهار شگفتی میکردند.

ایشان با ادامه دعای جوشن چشمه های هدایت را برای همه معین و چراغ سعادت را روشن میکردند و این چهره دلربا و لهجه عربی زیبا غوغایی به پاکرده بود که حتی اعراب سنی هم از شدت گریه ناله میزدند. آیت الله ابطحی فرازهای دیگری از دعا را خواندند و دو مرتبه ازخداوند طلب باران کردند و عجیب بود وقتی که به بند 47  دعای جوشن کبیر رسیدیم، قطرات باران از سمت آسمان گونه های ما را خیس کرد و کم کم باران شدت گرفت و آن قدر باران شدید بود که پس از مدتی تا ساق پاها آب جمع شده بود و این امر بر تعجب اعراب سنی به