در شعاع جانان صفحه 447

مزار و گلزار شهدای انقلاب اسلامی وجنگ تحمیلی هم میباشد دارای ساختمان قدیمی و خشت و گلی بود و از نظر ساختار بسیار وحشتناک بود، به خصوص که محل دفن اموات در قبرستان مجاور با مقبره های مخوف هم بود و اغلب مردم شبها جرأت عبور کردن از آن جا را به خود نمیدادند، با آنکه جاده و راه قدیمی و عمده عبور  مرور مردم هم از آن جا بود.

از اینرو معظم له تصمیم به بازسازی این امامزاده بزرگوار گرفتند که از نوادگان سبط اکبر حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام میباشد و این مکان مقدس را در آن روزگار که امکاناتی نبود به طرز با شکوهی با بتن آرمه (که در اقلید آن زمان سابقه نداشت) ساختند که در کتاب چاپ شده از سوی اوقاف هم به آن اشاره شده است.

اما خاطرهای که از ایام بازسازی در اذهان حاضران و ناظران باقی مانده، سقوط مرحوم آقای سید یدالله محمدی از فراز گنبد خشت و گلی امامزاده بود که برای تخریب گنبد قدیمی با کلنگ به بالا گنبد رفت و ارتفاع هم زیاد بود که پس از مدتی کلنگ زنی و خستگی ناگهانی زیر پای ایشان خالی میشود و با انبوهی از خشت به پایین سقوط میکند و که داد و فریاد مردم بلند میشود که آیت الله موحد ابطحی میفرمایند اصلاً نگران نباشید سلامت ایشان ضمانت شده است و کم ترین آسیبی هم ندیدند.(1)

هوای آشیخ را داشته باش!

یکی از بزرگان حوزه علمیه قم پس از ارتحال مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(قدس سرّه) دچار مشکل مالی میشوند، از آنجایی که در زمان حیات این پیشوای دینی، مشکلی برایشان پیش میآمد به ایشان مراجعه میکردند، بر سر قبر ایشان میروند و پس از ذکر توسل و قرائت قرآن به ایشان عرضه میدارند: حضرت آقا! زمانی که شما حضور داشتید، ما مشکلات خود را به شما عرضه میداشتیم! حال که به رحمت خدا رفتید، ما چه کنیم...؟!