در شعاع جانان صفحه 537

در این بین هاتفی در میان آسمان و زمین ندا داد: (یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ * ارْ جِعِی إِلَی * رَ بِّکِ رَ اضِیهً مَّرْ ضِیهً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَادْخُلِی جَنَّتِی)

آیت الله العظمی صافی مدظله العالی در ادامه فرمودند: این آیه خیلی عجیب است و دلیل بر رفعت مقام مرحوم آیت الله ابطحی دارد.(1)

آیت الله العظمی شبیری زنجانی مدظله العالی نیز، ضمن تأیید عظمت و مقام آیت الله ابطحی و تأیید این رؤیا فرمودند: اینها همه عنایت ولایتی بودن ایشان است.(2)

وداع تاریخی مردم ولایتمدار ایران با مرحوم علامه

مؤسسه الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در روز جمعه، 18بهمن ماه 1392 هجری شمسی، سخت ترین و دردآور ترین صحنهی تاریخ خود را به چشم میدید، چرا که روز تلخی را تجربه میکرد که در تقویم تاریخ برای همیشه ثبت میشد که جسم خسته و درد کشیدهی علامهی دوران را که هر روز بر حیاط و اتاق و صحن و سرایش قدم مینهاد و توسلات و عریضه های مولایش را با در و دیوار آن نجوا میکرد، برای همیشه از دست خواهد داد و با او وداع خواهد کرد.

انبوه جمعیت عزادار و ارادتمند به مرحوم علامه در مؤسسه الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف موج میزد، دستجات عزاداری از اقصی نقاط ایران خود را به پایگاه علمی ایشان رسانیدند تا برای آخرین بار درک محضر مبارک آن سرباز مخلص و دلدادهی امام عصر ارواحنافداه کنند. علما و مراجع نیز حضور یافتند و تابوت مرحوم علامه را وارد سالنی نمودند که ایشان سالها در محل تحقیقش از پشت پنجرهی مشرف به حیات، افق تعالی آثار اهل بیت علیهم السلام را به نظاره مینشست و تنها به او میاندیشید.