در شعاع جانان صفحه 620

سروده: شاعر با ولایت

حاج آقا محمد علی فریور( فریور )

فقیه مجاهد

آیت الله   معزّز  ،     سیّد    ما   ،     ابطحی

رفت  از دنیای  فانی ، سوی عقبی،  ابطحی

عالم   ربّانی   و ­  عادل  ،   فقیهِ    بی  نظیر

آیت  العظمایِ   بی مانند   و   همتا ،  ابطحی

هم موحّد ، هم مروّج، هم  مجاهد،  هم  فقیه

سبط زهرا (س)، پور مولا، نور دل ها ،  ابطحی

سیّدی  از  نسل  پیغمبر(ص) ،  طرفدار علی(ع)

عاشق روی حسین (ع) ، فرزند  زهرا (س)  ابطحی

دیده  گردون  نبیند، همچو او  را ،  چونکه  داشت

ما  در  شایسته  و ، ارزنده  بابا،  ابطحی

چونکه بشنید ( ارجعی ) از جانب معبود خویش

گفت  لبیک  و ،  برفت  از  دار  دنیا ،  ابطحی

کرد   مرگش ،  روز  عاشورای  دیگر  را  عیان

سالروزش  هم ،   قیامت  کرد  بر  پا ،  ابطحی

در عزایش ، مهدی صاحب زمان (عج)  صاحب  عزا  است

ارتحالش، کرد  بر  پا ،  شور  و  غوغا ،  ابطحی

در   جوار  جمع  اجدادش،  زِ   الطاف  خدا

کرد  اندر « جنّت المأوا »، چو  مأوا، ابطحی

دوستان ! هرگز ندارد غم ( فریور)  روز  حشر

گر قبول خود کند، این شعر شیوا، ابطحی