در شعاع جانان صفحه 634

سروده : شاعر ادیب گرانمایه

آقای  رضا  علی  اکبری  ( از اقلید )

همیشه شهر امام زمان به یادت هست

تو  نام  آب ، تو  چون  واژه  تری  بودی

تو  گل ، تو سرخ، تو  نام  معطّری  بودی

برای   سفره   یک   عدّه،  مثل  مولایت

شبانه    آب    آور  ،  نان    آوری   بودی

به گاه  لطف ،  پر از  خنده بود  لب هایت

به گاه خشم، تو چون تیغ حیدری بودی

به  گاه  مهر،  تو   چون  آهوی   حرم،  آرام

به  گاه   معرکه  ،  شیر  دلاوری   بودی

نه زر،  به زور گرفتی، نه خواندی  از  تزویر

صبور  و   پاک ،  شکوه  ابوذری  بودی

کلید  فتح، سر  انگشت های  سبز  تو  بود

به  باغ  عشق ،  تو   نخل  تناوری   بودی

بزرگ بودی و این را فقط خدا  می خواست

عزیز  بودی  و ،  دُردانه  گوهری  بودی

سلام! سیّد بی ادعا ، که  در حوالی  عشق

برای  مردم   ما ،  چیز  دیگری   بودی

و  شانه های  تو  را ،  آفتاب  می بوسید

تو  قلّه  بودی   و ،  کوه   تناوری  بودی

چقدر  راه  گشودی  به  سمت   خانه  دوست

تو  نیک  منظر  و  ،  تو  سبز  باوری  بودی

هنوز    نام    شما   می وَزَد    کنار  حرم

بلال  عشق  !   تو   نیکو  مُکبِّری  بودی