در شعاع جانان صفحه 635

تو آن شب، آن شبِ روشن، به اوج ها رفتی

تو آن شب، آن شب دلتنگ، زائری  بودی

مسافر    ملکوت   ،   آی   رجعتت  روشن !

که  بی  قرار  چو   روح   مسافری   بودی

تو رفتی  و ، دل  من  شد  یتیم  ،  در  اقلید

چرا  که  بر  سر من،  سایه گستری  بودی

همیشه شهر امام  زمان (عج) به  یادت  هست

چرا  که  گنبد  آن   را ،  کبوتری  بودی

به  یاد  شهر  قدمگاه (1) هشتمین  خورشید

همیشگی  شدی  آقا ،  همیشه تر  بودی