در شعاع جانان صفحه 636

سروده : شاعر بزرگوار و شیفته اهل بیت(ع)

آقای  امیر امیدوار  ( از اقلید )

چه غم انگیز شبی بود ...

تا  تو  بودی،  نظر  اهل  وفا  با  ما  بود

ذکر  و  تسبیح  و  مناجات  و  دعا، بر پا  بود

آنکه  افتاد  نگاهم  به  خمِ  کوچه  عشق

از  جلو  داریِ  آن   زنده  دلِ   دانا  بود

یاد آن روز، که  خورشیدِ  تو  در  شهر  دمید

کلبه ها  روشن  از  آن  طلعت  مَه  سیما  بود

دل دریائیِ من ،  در  پی گوهر  می گشت

دل   پر  مهر  تو  ،   دُردانه   آن   دریا  بود

آخرالامر ،  غروب آمد  و ،  خورشید گرفت

موج   تقدیر ،   به  پیشانی  ما  پیدا  بود

چه  غم  انگیز  شبی  بود ،  دلم  می لرزید

به  پیامی  که  غم  هجر   تو   در  آنجا  بود

غم مهجوری  ما ،  حکم  قضا  زود  نوشت

داغ هجران تو ای دوست ! چه جانفرسا بود

به  امید   طلب   میر    حقیقت    بودم

اوج   پرواز   تو ،  با   نوحه   سرا   یکجا  بود

هر کجا  می نگرم  نام  تو  در  آبادی  است

اثر  کار   شما    بود   که   پا   بر  جا  بود

« سعدیا  مرد  نکونام   نمیرد   هرگز »

ابطحی سیّد و  آقا، گل بی همتا بود

شهر « اقلید »که  باران  زده اشک و عزاست

غرق  در  ماتم   سوزنده   آن  آقا   بود